Samo władanie drogą w interesie zbiorowym (publicznym) nie świadczy jeszcze o braku możliwości uznania władztwa za posiadanie samoistne in statu usucapiendi (tj. w sytuacji prowadzącej do zasiedzenia – przypis redakcji). Nie można uznać, że fakt działania gminy w interesie publicznym wykluczał władanie nieruchomością w sposób prowadzący do zasiedzenia. Postanowienie Sądu Najwyższego z 7 października 2015 r. sygn. akt I CSK 846/14.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd odwołując się do okoliczności sprawy wskazał, że czynności podejmowane przez gminę w stosunku do nieruchomości oraz powszechne przekonanie o gminie jako podmiocie odpowiedzialnym za utrzymanie drogi pozwala uznać wnioskodawczynię za samoistnego posiadacza spornej nieruchomości. Przemawia również za tym zbliżony stan faktyczny i ustalone samoistne posiadanie gminy z możliwością nabycia przez nią drogi w wyniku zasiedzenia w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 2014 r., IV CSK 461/13, (nie publ.). Ze stanowiskiem wyrażonym w tym postanowieniu należy się zgodzić, zwłaszcza odnośnie do odróżnienia władania rzeczą dla siebie w rozumieniu prawa rzeczowego i skutków z tego płynących dla gminy jako osoby prawnej, mogącej nabywać majątek dla siebie (art. 44 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym) od wykonywania określonych ustawą zadań własnych przez gminę, będącą także podmiotem publicznym, w zakresie utrzymania dróg na obszarze gminy dla dobra ogółu jej mieszkańców.

Źródło: www.sn.pl