Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym, informacja o osobie, o której mowa w art. 20 ust. 1, stanowi zaświadczenie w rozumieniu przepisów działu VII Kodeksu postępowania administracyjnego. Zatem organy administracji są związane tym, co urzędowo stwierdzono w informacji z Krajowego Rejestru Karnego. Przyjmuje ona postać dokumentu urzędowego, potwierdzającego określone fakty lub stan prawny. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2012 r. sygn. II GSK 1548/11.
Szczególna moc dokumentu urzędowego polega na przerzuceniu ciężaru dowodowego i ma na celu uproszczenie postępowania dowodowego. Nie ma bowiem potrzeby przeprowadzania innych dowodów co do faktów wymienionych w dokumencie. Wobec tego organ odwoławczy zasadnie przyjął, że brak jest jakichkolwiek podstaw do prowadzenia w sprawie postępowania wyjaśniającego w zakresie prawdziwości informacji zawartej w rejestrze karnym. Za udowodnione należy przyjąć to, co wynika wprost z dokumentu.
Przedsiębiorca nie spełniał wymogu dobrej reputacji, o której mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o transporcie drogowym gdyż został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu. Stosownie zaś do treści art. 15 ust. 1 pkt 2 lit. a) tej ustawy, organ administracji publicznej jest zobligowany do cofnięcia licencji, jeżeli jej posiadacz nie spełnia wymagań uprawniających do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego. Brak wymogu dobrej reputacji jest dostatecznym powodem do tego, aby uznać, że posiadacz licencji nie spełnia wymogów uprawniających do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego. Cofniecie licencji osobie prowadzącej działalność w postaci wykonywania transportu drogowego taksówką, stosownie do zasad określonych w ustawie o transporcie drogowym, nie może stanowić naruszenia zasad określonych w art. 2 i art. 22 Konstytucji RP.
