Uchwała podjęta na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy o systemie oświaty powinna precyzyjnie określać poszczególne świadczenia przekraczające podstawę programową oferowane przez przedszkole publiczne, a także co składa się na każde z tych świadczeń. Organ samorządu terytorialnego ustanawiając opłatę powinien określić jej wysokość za każde ze świadczeń z osobna. Sposób ustalenia odpłatności powinien być przekonujący, oparty na kalkulacji ekonomicznej, a argumentacja za nim przemawiająca racjonalna i stosownie uzasadniona.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wielokrotnie podkreślano, że opłata uchwalona na mocy art. 14 ust. 5 ustawy o systemie oświaty nie może mieć charakteru stałego, wynika z niej bowiem wówczas obowiązek jej ponoszenia w każdym przypadku uczęszczania przez dziecko do przedszkola, bez uwzględnienia przy tym rodzaju świadczeń, ich jakości, czy czasu trwania. Ponadto zwrócić w tym miejscu uwagę należy na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2010 r. (sygn. akt OSK 950/10, LEX nr 745387), w którym sąd ten stwierdził, iż przyjęcie kwoty stanowiącej opłatę jako swoistego ryczałtu, powiązanego procentowo z wysokością minimalnego wynagrodzenia za pracę narusza konstrukcję i cel tego przepisu. Wprawdzie teza ta została odniesiona do treści art. 34b ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r., Nr 14, poz. 89 ze zm.), jednakże istotne podobieństwo tego unormowania prawnego i zamieszczonego w art. 14 ust. 5 ustawy upoważnia Sąd w przedmiotowej sprawie do przeniesienia tego poglądu na jej grunt (tak: wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 530/11). (…) powiązanie opłaty, o której mowa, z minimalnym wynagrodzeniem, oznacza wzrost jej przy podwyższeniu minimalnego wynagrodzenia, organ stanowiący miał natomiast obowiązek wskazania konkretnych świadczeń wykraczających poza minimum programowe i przypisania do nich konkretnych opłat, wyrażonych w jednostkach pieniężnych powszechnie obowiązującej waluty. Opłata, stanowiąca zatem swoistą zapłatę za uzyskanie zindywidualizowanego świadczenia oferowanego przez podmiot prawa publicznego, ustalona na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy o systemie oświaty, powinna mieć charakter skonkretyzowany, zależny jedynie od ilości świadczeń podlegających opłacie, a nie od innych czynników zewnętrznych. Brak jest ponadto w ustawie o systemie oświaty możliwości kształtowania opłaty poprzez jej zaokrąglanie do pełnej kwoty.
Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 21 marca 2012 r. sygn. I SA/Bd 86/12
Źródło: Orzecznictwo NSA
