Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził nieważność części postanowień uchwały Rady Gminy w sprawie wprowadzenia regulaminu wynagradzania nauczycieli zatrudnionych w szkołach i przedszkolach prowadzonych przez Gminę. Dlaczego?
Sąd po pierwsze wskazał, że z przepisów ustaw – Karta Nauczyciela i Prawo oświatowe nie wynika, by dyrektor był zobligowany do współdziałania z organem wykonawczym jednostki samorządu terytorialnego w kwestii określania czy przyznawania dodatków do wynagrodzenia – w tym dodatku motywacyjnego i funkcyjnego. WSA podkreślił, że akty prawa miejscowego muszą mieć wyraźną postawę prawną zawartą w ustawie, a nadto ich treść musi mieścić się w ramach tą ustawą określonych. Przepis art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy Karta Nauczyciela stanowi dla rady gminy upoważnienie do określenia wysokości stawek dodatków, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 tej ustawy oraz szczegółowych warunków przyznawania tych dodatków, z zastrzeżeniem art. 33 i 34 ustawy – i w ocenie Sądu brak w powyższej regulacji prawnej umocowania do ograniczenia wynikających z regulacji ustawowych kompetencji dyrektora jako pracodawcy.
Po drugie zaś WSA zakwestionował przesłankę, która miała być brana pod uwagę przy ustaleniu wysokości dodatku funkcyjnego dyrektora – brzmiała ona następująco: „angażowanie rodziców w realizację remontów i utrzymanie poprawnego stanu technicznego szkoły, jak również wyposażenie pracowni i pomieszczeń szkolnych”. Sąd przypomniał, że zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy – Karta Nauczyciela wysokość wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela uzależniona jest od stopnia awansu zawodowego, posiadanych kwalifikacji oraz wymiaru zajęć obowiązkowych, a wysokość dodatków odpowiednio od okresu zatrudnienia, jakości świadczonej pracy i wykonywania dodatkowych zadań lub zajęć, powierzonego stanowiska lub sprawowanej funkcji oraz trudnych lub uciążliwych warunków pracy. Wysokość dodatków, w tym dodatku funkcyjnego, musi być zdaniem WSA kształtowana z poszanowaniem powyższej regulacji prawnej, która odwołuje się do statusu bądź działań tylko tego podmiotu, któremu dodatek ma być przyznany. Jak stwierdził Sąd, brak jest podstaw do wprowadzania dodatkowych, pozaustawowych kryteriów różnicujących wysokość dodatku. Równocześnie podkreślił, że wprowadzone kryterium „angażowania rodziców” było kryterium niezależnym od dyrektora, gdyż mimo jego starań efekt był nieprzewidywalny i dyrektor nie miał żadnego realnego wpływu na działania rodziców.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 czerwca 2020 r., III SA/Kr 985/19
Źródło: CBOSA
