Ze stanu faktycznego sprawy rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy dnia 22 stycznia 2015 r. III PK 56/14 wynika, że wskutek zmian organizacyjnych, polegających na likwidacji Zespołu Szkół Ogólnokształcących, doszło do zmniejszenia ilości godzin nauczania języka polskiego do 14 godzin, przypadających na dwie nauczycielki uczące tego przedmiotu, w tym na skarżącąw niniejszej sprawie.
W oczywisty sposób ta ilośćgodzin nauczania języka polskiego nie stanowiła ani pełnego pensum (18 godzin) dla choćby jednej nauczycielki, ani nie zapewniała im zatrudnienia w ramach jego ograniczenia do wymiaru nie niższego niż1/2 obowiązkowego wymiaru zajęć. Ta ostatnia możliwość istniała w stosunku do nauczycielki drugiej która posiadała również kwalifikacje do nauczania historii i jako jedyna nauczała tego przedmiotu (w wymiarze 3 godzin).
Analiza sytuacji skarżącej i drugiej z nauczycielek doprowadziła Sąd drugiej instancji do przekonania, że pracodawca - w ramach przyjętych kryteriów - dokonał prawidłowej oceny uzasadniającej wybór skarżącej do zwolnienia, gdyżnie posiada ona kwalifikacji do nauczania innego przedmiotu.
Ocenętęskarżąca podważała stwierdzeniem, że legitymuje się wyższymi kwalifikacjami z racji posiadania dłuższego stażu i ukończenia studiów kierunkowych. Pogląd ten nie jest trafny.
Sąd Najwyższy przyjął, że przy ocenie, czy zmiany organizacyjne uniemożliwiają dalsze zatrudnienie nauczyciela, należy uwzględnićwszystkie posiadane przez niego kwalifikacje nauczycielskie, a nie tylko kwalifikacje odnoszące siędo przedmiotu, którego nauczał.
Wybór do zwolnienia jednego z kilku nauczycieli nauczających określonego przedmiotu wymaga porównania ich sytuacji zawodowej w szczególności w zakresie: stażu zatrudnienia, doświadczenia zawodowego, zakresu wykształcenia przydatnego w pracy nauczyciela, stopnia awansu zawodowego, uprawnieńdo nauczania jednego lub kilku przedmiotów, osiągnięć dydaktycznych.
Z ustaleń stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku wynika, że takie właśnie kryteria zastosował pracodawca przy wyborze do zwolnienia jednej z dwóch nauczycielek języka polskiego, przydając decydujące znaczenie kryterium uprawnień do nauczania innego przedmiotu, którego skarżąca nie spełnia.
Źródło: SN
