Powołanie jako podstawy wyliczenia stawki dotacji na jednego ucznia metryczki subwencji oświatowej oraz uchwały budżetowej nie narusza przepisów art. 90 ust. 2a ustawy o systemie oświaty i art. 90 ust. 3 oraz nie wykracza poza ramy ustawowe art. 90 ust. 4. (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2014 r. II GSK 1486/13).
Ustalenie wysokości (stawki) dotacji na jednego ucznia dla poszczególnych typów i rodzajów szkół, o których mowa w art. 90 ust. 2a i ust. 3 ustawy o systemie oświaty następuje na podstawie zasad określonych w tej ustawie, które są następnie skonkretyzowanie w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego. Zgodnie, bowiem z 90 ust. 4 tej ustawy organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego ustala tryb udzielania i rozliczania dotacji, o których mowa w art. 1a i 2a-3b, oraz tryb i zakres kontroli prawidłowości ich wykorzystania, uwzględniając w szczególności podstawę obliczenia dotacji, zakres danych, które powinny być zawarte we wniosku o udzielenie dotacji i w rozliczeniu jej wykorzystania, oraz termin i sposób rozliczenia dotacji. Ustawodawca postanowił, zatem, aby organ stanowiący właściwej jednostki samorządu terytorialnego ustalił w drodze uchwały ogólne zasady przyznawania dotacji oświatowych oraz tryb weryfikacji prawidłowości wykorzystania przyznanych środków.
Zgodnie z omawianą ustawą ustalenie stawki dotacji (wysokości stawki na jednego ucznia na dany rok budżetowy) dla szkół niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych, w których realizowany jest obowiązek szkolny lub obowiązek nauki uzależnione jest od kwoty przewidzianej na jednego ucznia danego typu i rodzaju szkoły w części oświatowej subwencji ogólnej otrzymywanej przez jednostkę samorządu terytorialnego (art. 90 ust. 2a), lub dla niepublicznych szkół o uprawnieniach szkół publicznych niewymienionych w ust. 2a, od ustalonych w budżecie danej gminy lub powiatu kwoty wydatków bieżących ponoszonych w szkołach publicznych tego samego typu i rodzaju w przeliczeniu na jednego ucznia (art. 90 ust. 3).
