W Szwecji obowiązek szkolny wynosi 9 lat. Kształcenie jest obowiązkowe dla uczniów w wieku od 7 do 16 roku życia. Ist­nieje możliwość rozpoczęcia nauki w szkole w wieku 6 lub 7 lat. Obowiązkiem szkolnym objęta jest jednolita 9‑letnia szkoła podstawowa. O wyborze szkoły decydują rodzice, ale w szkołach, w których liczba kandydatów przekracza liczbę miejsc, pierwszeństwo mają uczniowie mieszkający w pobliżu. Kształcenie we wszystkich szkołach jest bezpłatne. Edukacja za­wodowa rozpoczyna się na poziomie szkoły średniej drugiego stopniai obejmuje uczniów w wieku 16–19 lat.

Na poziomie szkoły średniej drugiego stopnia realizowane jest nauczanie w ramach dwóch typów kształcenia: ogólno­kształcącego i zawodowego. Wśród kryteriów przyjęcia ucz­niów do programów zawodowych znajduje się: pozytywna ocena z jęz. szwedzkiego, jęz. angielskiego i matematyki oraz co najmniej pięciu innych przedmiotów nauczanych w szkole podstawowej. Dla uczniów, którzy nie spełniają tych kryteriów, ale chcieliby korzystać z programów o profilu zawodowym przy­gotowano możliwość alternatywnego realizowania jednego z pięciu tzw. zawodowych programów wstępnych.

W Szwecji ze względu na brak na poziomie szkoły średniej II stopnia klasycznych szkół zawodowych, we wszystkich szkołach średnich drugiego stopnia realizuje się 18 krajowych programów edukacyj­nych, z czego 12 to programy zawodowe. Podstawą wszystkich 18 krajowych programów jest ten sam zestaw 9 przedmiotów obowiązkowych, do których zalicza się: jęz. szwedzki, mate­matykę, jęz. angielski, historię, wiedzę o społeczeństwie, na­uki ścisłe i przyrodnicze, religię, zajęcia artystyczne oraz wy­chowanie fizyczne i zdrowotne. Pozostałe przedmioty – w tym także zawodowe – które wprowadzają placówki szkolne uza­leżnione są od profilu i charakteru szkoły.

Szwedzki system szkolny zapewnia możliwość kształce­nia praktycznego w miejscu pracy. Uzyskanie dyplomu ukończenia programu zawodowego wiąże się z koniecznością zarówno zrealizowania szkolnego programu kształcenia ogólnego, za­wodowego, jak i obowiązkowych praktyk zawodowych. Prak­tyki zawodowe dla uczniów szkół średnich stwarzające możli­wość kształcenia zawodowego w miejscu pracy realizowane są w ramach wprowadzonego w 2008 r. krajowego programu stażowego..

Zgodnie z założeniami programu stażowego, który przewiduje dostosowywanie się placó­wek szkolnych do potrzeb rynku pracy poprzez odpowiadanie na jego potrzeby oraz realne uczestnictwo w tworzeniu i wpły­waniu na kształcenie i szkolenie zawodowe, szkoła jest głów­nym pośrednikiem w organizowaniu praktyk zawodowych. W procesie planowania i realizacji kształcenia, współpracuje więc z przedstawicielami poszczególnych branż i pracodaw­ców, którzy tworząc lokalne rady ds. praktyk zawodowych zgłaszają potrzeby i wskazują bieżące kierunki w kształceniu zawodowym.

Źródło: Kształcenie zawodowe w Polsce i w wybranych państwach Unii Europejskiej, Dobromir Dziewulak, Biuro Analiz Sejmowych, 22 kwietnia 2013, nr 6 (95).