W Danii obowiązek szkolny trwa 10 lat. Kształcenie jest obowiązkowe dla uczniów w wieku od 6-7 do 16-17 lat.

Obowiązkiem szkolnym objęta jest 10‑letnia jednolita szkoła podstawowa i szkoła średnia pierwszego stopnia tzw. szkoła ludowa. Większość szkół średnich pierwszego stopniaprowadzi nieobowiąz­kową klasę zerową oraz nieobowiązkową klasę X. Dzieci roz­poczynają kształcenie obowiązkowe w sierpniu tego roku kalendarzowego, w którym przypadają ich szóste urodziny. Rodzice mogą wybrać dowolną szkołę na terenie swojej gmi­ny. Kształcenie w  tym typie szkołyjest bezpłatne.

Kształcenie zawodowe rozpoczyna się na poziomie szkoły średniej drugiego stopnia i obejmuje uczniów w wieku 16 – 19 lat. Realizowane jest w ramach szkół średnich ogólnokształcących i szkół o profilu zawodowym.

Szkoły średnie ogólnokształcące drugiego stopnia oferują na­stępujące 3 programy z elementami kształcenia zawodowego:

• Program HF (program przygotowawczy do egzaminu na studia wyższe). Obejmuje uczniów w wieku 17–19 lat i trwa 2 lata. Podstawowym kryterium przyjęcia jest ukończenie szkoły średniej pierwszego stopnia,zdanie egzaminu końcowego z jęz. duńskiego i z dwóch wybranych przedmiotów. Program HF kończy się egzaminem uprawniającym do wstępu na studia wyższe.

• Program HHX (program o profilu handlowym). Obejmu­je uczniów w wieku 16–19 lat i trwa 3 lata. Prowadzi do uzyskania dyplomu o profilu ogólnym i handlowym, uprawniającego do przyjęcia na studia wyższe. Program obejmuje kształcenie w ramach przedmiotów obowiązko­wych (jęz. duński, języki obce, księgowość, finanse, prawo handlowe, przetwarzanie danych, matematyka, ekono­mia) oraz bezpośrednio związanych z praktyką zawodową w dziedzinie biznesu, administracji i zarządzania.

• Program HTX (program o profilu technicznym). Skie­rowany jest do uczniów w wieku 16–19 lat i trwa 3 lata. Program ten obejmuje kształcenie w ramach przedmiotów obowiązkowych (jęz. duński, jęz. obce, technologia i na­uki przyrodnicze), przedmiotów zawodowych (teoria) oraz cykl warsztatów zawodowych i praktyk laborato­ryjnych. Program HTX zapewnia kwalifikacje zawodowe i wstęp na studia wyższe.

Wszystkie trzy programy są realizowane w ramach stacjo­narnej nauki w szkole, a ich cele i treści są nakierowane na przygotowanie kadry dla firm prywatnych. Programy kształce­nia zawodowego przygotowywane są w porozumieniu z pra­codawcami i partnerami społecznymi. Ciałem koordynującym powstawanie programów lub wprowadzenie do nich zmian jest Rada do Spraw Edukacji Zawodowej będąca organem do­radczym Ministra Edukacji.

Szkoły o profilu zawodowym oferują kształcenie dla ucz­niów miedzy 15 a 20 rokiem życia. Większość uczniów rozpo­czyna naukę zawodu w szkolnych strukturach lecz mogą oni najpierw rozpocząć pracę zawodową, a następnie zrealizować program kształcenia teoretycznego. W ramach szkolnictwa zawodowego najwięcej szkół kształci młodzież w kierunku bi­znesowym, technicznym, biznesowo‑technicznym, rolniczym oraz w kierunkach usług publicznych (np. fryzjerstwo, hotelar­stwo, transport itp.).

Duński system kształcenia zawodowego ma na celu prze­kazanie treści ogólnokształcących oraz rozwój umiejętności zawodowych i osobistych uczniów przygotowujący ich do kształcenia ustawicznego oraz aktywnego obywatelstwa.

System kształcenia zawodowego opiera się na trzech pod­stawowych zasadach:

• Zasada podwójnego szkolenia – kształcenie w szkole na przemian ze szkoleniem w przedsiębiorstwie. Zasada ta gwarantuje, że uczestnicy nabywają teoretyczne, prak­tyczne, ogólne i osobiste umiejętności, które są zbieżne z zapotrzebowaniem rynku pracy.

• Zasada udziału partnerów społecznych, zgodnie z którą partnerzy społeczni uczestniczą bezpośrednio w proce­sie funkcjonowania systemu kształcenia w szkole i syste­mu szkolenia zawodowego.

• Zasada kształcenia ustawicznego, zgodnie z którą sy­stem oświatowy oferuje uczniom możliwość kształcenia w każdym wieku i na każdym etapie rozwoju zawodo­wego.

W Danii w ramach kształcenia zawodowego istnieje tak­że system zasadniczych szkół zawodowych tzw. szkoły produkcyjne. Grupą docelową dla tych szkół są oso­by poniżej 25 roku życia nie posiadające wykształcenia zawo­dowego oraz uczniowie, którzy nie ukończyli żadnego szczeb­la kształcenia. Nauka w tych szkołach trwa maksymalnie 12 miesięcy. Uczniowie, którzy w trakcie nauki podejmą pracę lub rozpoczną praktykę zawodową w innym miejscu, mogą w każdym momencie zrezygnować z tego typu szkoły. Naj­częściej uczniowie pozostają w szkole ok. 5 miesięcy. Charak­terystyczną ich cechąjest elastyczność progra­mów i metod nauczania. Nauka jest dostosowana do potrzeb wynikających z praktycznych sytuacji, nie ma egzaminów ani obowiązkowych przedmiotów, choć w każdej z tych szkół ucz­niowie mogą uczęszczać na lekcje języka duńskiego, nauk spo­łecznych, matematyki, nauk politycznych. Najbardziej typowe dziedziny kształcenia zawodowego w szkołach produkcyjnych to: rolnictwo, ogrodnictwo, leśnictwo, hodowla ryb, przemysł tekstylny, produkcja paneli słonecznych, stolarstwo, wyrób pa­miątek. Dziedziny i typ kształcenia ustalany jest w porozumieniu z przedstawicielami lokalnego biznesu. Założeniem szkół produkcyjnych jest umożliwienie uczniom zdobycia kwalifika­cji, które pozwolą im następnie na kontynuację kształcenia zawodowego. W Danii funkcjonuje ok. 90 szkół produkcyjnych.

Źródło: Kształcenie zawodowe w Polsce i w wybranych państwach Unii Europejskiej, Dobromir Dziewulak, Biuro Analiz Sejmowych, 22 kwietnia 2013, nr 6 (95).