Rzecznik Praw Pacjenta przypomina zarówno osobom odpowiedzialnym za organizację pracy szpitala jak i samym pacjentom, że podczas leczenia i pobytu w szpitalu, niezależnie od rodzaju schorzenia czy powodu, dla którego pacjent przebywa w szpitalu – należy zapewnić mu także leki, które pacjent przyjmuje na stałe np. w związku z chorobą przewlekłą.

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, świadczeniodawca zapewnia udzielanie świadczeń w sposób kompleksowy, obejmujący wykonanie niezbędnych badań oraz procedur medycznych związanych z udzielaniem tych świadczeń.

Dopuszczalne jest więc wykorzystanie leków, z którymi pacjent zgłosi się do szpitala, jednak nie można od pacjenta lub jego rodziny wymagać zakupu i dostarczenia niezbędnych leków na czas hospitalizacji. Takie działanie stanowi naruszenie przepisów prawa i przesądza o stosowaniu przez szpital praktyki naruszającej zbiorowe prawa pacjentów.

Podobne stanowisko przedstawił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 września 2018 r., sygn. akt. II OSK 1342/18. Jedną z cech świadczenia szpitalnego jest jego kompleksowość, co należy rozumieć jako całościową, nie wybiórczą opiekę nad pacjentem. Powyższe oznacza, że nie można utożsamiać leku koniecznego do wykonania świadczenia z przyczyną hospitalizacji. Odmienna wykładnia mogłaby doprowadzić do absurdalnej sytuacji, w której pacjent, który został przyjęty z uwagi na uraz wymagający leczenia w warunkach szpitalnych, i u którego rozpoznano ciężką infekcję górnych dróg oddechowych wymagającą antybiotykoterapii, nie mógłby oczekiwać zapewnienia takich leków.

Podobnie wygląda sytuacja z leczeniem farmakologicznym powikłań pooperacyjnych, które niewątpliwie nie wpisują się w przyczyny hospitalizacji. Wspomniana wyżej kompleksowość świadczenia szpitalnego konsumuje w sobie konieczność zapewniania leków, które są konieczne do sprawowania całościowej opieki nad pacjentem.

Źródło: RPP