Odmawianie radnym możliwości cofnięcia oświadczenia woli, dotkniętego poważnymi wadami, z braku odpowiedniej publicznoprawnej regulacji byłoby rozwiązaniem stawiającym radnych w sytuacji gorszej niż sytuacja osób składających cywilnoprawne oświadczenia woli.

Waga aktów wyborczych sprawia, że ewentualne cofnięcie oświadczenia woli o zrzeczeniu się mandatu nie może być swobodne, może mieć miejsce tylko w sytuacjach szczególnych i tylko przed podjęciem przez organ stanowiący uchwały stwierdzającej wygaśnięcie mandatu. Ocena, czy wystąpiły takie szczególne okoliczności, uzasadniające – z uwagi na poważną wadę oświadczenia woli – dopuszczalność jego cofnięcia, należy do organu stanowiącego, który powinien posiłkowo posłużyć się przepisami kodeksu cywilnego (art. 61 i art. 82-88).

Wyrok NSA z dnia 8 maja 2012 r. sygn. II OSK 401/12

Źródło: Orzecznictwo NSA

Komentarz do wyroku: Po lekturze wyroku zastanawiam się, gdzie jest granica pomiędzy interpretacją a kreowaniem norm prawnych przez sądy. W Polsce obowiązuje system prawa stanowionego a nie precedensowego, w ostatnim jednak czasie sądy administracyjne zdają się wchodzić w rolę ustawodawcy (jak chociażby uchwała NSA w sprawie uznanie soboty za dzień ustawowo wolny od pracy w przepisach KPA). Nie twierdzę, że powołany wyrok nie jest sprawiedliwy, pytanie tylko czy sądy administracyjne powinny zastępować ustawodawcę. Sąd nie wyjaśnił również dlaczego uznał za dopuszczalne odwołanie zrzeczenia się mandatu z powołaniem się na wadę oświadczenia woli (np. użycia groźby bezprawnej) tylko przed podjęciem przez organ stanowiący uchwały stwierdzającej wygaśnięcie mandatu. Sąd zalecił stosowania przepisów kodeksu cywilnego ale jak się okazuje bardzo wybiórczo.