WSA: Choć realizowanie niektórych zadań przez jednostki samorządu terytorialnego zostało im powierzone mocą przepisów prawa, to opieszałość w ich realizacji nie równa się bezczynności uzasadniającej wystosowanie skargi.
Sąd administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wydał postanowienie w postaci skargi obywatela miasta zniecierpliwionego brakiem budowy oczekiwanej przez niego infrastruktury sportowo-rekreacyjnej, przez co zmuszony był do korzystania z tego typu udogodnień w innym mieście. Wystosowując skargę, sformułował w niej zarzut bezczynności, opisany w art. 37 § 1 k.p.a., jako przypadek niezałatwienia sprawy w terminie ustawowym (co do zasady - bez zbędnej zwłoki). Zarzut ten umożliwia wniesienie skargi, ale po uprzednim wystosowaniu ponaglenia do przypuszczalnie dopuszczającego się bezczynności organu administracji publicznej.
Katalog możliwości uzasadniających wystosowanie skargi rozpatrywanej przez sąd nie jest jednak katalogiem nieograniczonym. WSA w swoim postanowieniu powołał się na wyczerpująco regulujący tę kwestię art. 3 § 2 p.p.s.a. Wśród wskazanych tam prawnych przesłanek możliwości wniesienia skargi są opóźnienia w wydaniu m.in. decyzji, postanowień lub aktów, jak również niepodejmowanie czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Tego typu przesłanki należy jednak odróżnić od niepodejmowania rozstrzygnięć w innych sprawach, jak tworzenie warunków sprzyjających rozwojowi sportu. Choć działalność tego rodzaju należy do katalogu zadań jednostek samorządu terytorialnego, to nie istnieje przepis obligujący radę jednostki do podejmowania rozstrzygnięcia w takiej sprawie w konkretnej, oczekiwanej przez obywatela perspektywie czasowej. Tym samym, skarżący nie dysponował środkami umożliwiającymi skuteczne domaganie się od miasta żadnej formy aktywności przewidzianej w art. 3 § 2 p.p.s.a., który stanowi jedyną podstawę właściwości sądów administracyjnych w sprawach z zakresu bezczynności czy przewlekłości w prowadzeniu postępowania. Tym samym - skarga musiała zostać odrzucona.
Postanowienie WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 14 listopada 2024 r. (sygn. II SAB/Go 71/24)
Źródło: CBOSA
