W sprawie rozpatrywanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (wyrok z 14 lutego, III SA/Gd 1009/18) rada powiatu m.in. scedowała na przewodniczącego rady kompetencję do przekazania skargi właściwemu organowi w sytuacji, gdy rada nie jest właściwa do rozpatrzenia skargi lub zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 233-236 kodeksu postępowania administracyjnego.

Zgodnie z treścią art. 231 k.p.a. jeżeli organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni, przekazać ją właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ.

W ocenie Sądu niniejsza norma prawna w sposób kategoryczny przesądza, że wyłącznie organ (w przypadku powołanej sprawy - rada powiatu) do którego została wniesiona skarga właściwy jest do przekazania jej innemu organowi - właściwemu do jej rozpatrzenia. A skoro tak, to przekazanie skargi może nastąpić tylko w formie uchwały (a nie czynności przewodniczącego). Taką też formę powinna przybrać wypowiedź o stwierdzeniu braku właściwości, a więc o przekazaniu zgodnie z właściwością i powiadomieniu o organie właściwym.

WSA zgodził się z Wojewodą, że jedyną zgodną z przepisami powszechnie obowiązującego prawa formą rozpatrzenia skargi przez radę gminy jest uchwała rady. Rozwiązanie przyjęte więc przez radę powiatu w powołanej sprawie, przekazujące Przewodniczącemu rady ww. kompetencje do przekazania skargi właściwemu organowi, jeżeli rada powiatu nie jest właściwa do rozpatrzenia skargi, jest rozwiązaniem contra legem.

Ponadto, jak wskazał sąd brak jest podstaw prawnych do scedowania tych kompetencji na Przewodniczącego rady.

Źródło: CBOSA