W 2010 roku wydano ponad 83 milionów euro z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji.  Ze sprawozdania Komisji  Europejskiej wynika, iż  prawie 23 700 pracowników zwolnionych w wyniku kryzysu gospodarczego i istotnych zmian strukturalnych w kierunkach światowego handlu, skorzystało w zeszłym roku ze środków Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji.

Wsparcie otrzymało dziewięć państw członkowskich - Dania, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa, Niemcy, Polska, Portugalia, Słowenia. Przyznana pomoc przeznaczona została na współfinansowanie aktywnych instrumentów polityki rynku pracy zaproponowanych i zorganizowanych przez państwa członkowskie swoim pracownikom, w przeciągu 24 miesięcy od daty złożenia wniosku. 65% tych środków otrzymało współfinansowanie z EFG, zaś pozostałe 35% ze źródeł krajowych. Wśród konkretnych środków skierowanych do osób poszukujących pracy znalazły się: indywidualna intensywna pomoc w poszukiwaniu pracy, różne rodzaje szkoleń zawodowych, środki służące podnoszeniu kwalifikacji i przekwalifikowaniu, zachęty i dodatki o charakterze czasowym, na okres trwania aktywnych środków oraz inne rodzaje pomocy, takie jak pomoc przy tworzeniu przedsiębiorstw i publiczne programy zatrudnienia.

EFG został ustanowiony przez Parlament Europejski i Radę pod koniec 2006 r. z inicjatywy przewodniczącego Komisji José Manuela Barroso, aby pomóc osobom, które straciły pracę w związku ze skutkami globalizacji. Od rozpoczęcia działalności Funduszu w styczniu 2007 r. wpłynęło 78 wniosków o wsparcie ze środków EFG na łączną sumę ok. 355 mln euro, przeznaczonych na pomoc dla prawie 76 000 pracowników. Wnioski o wkład z EFG składane są w coraz większej liczbie sektorów oraz przez coraz więcej państw członkowskich.

W sprawozdaniu opisano również skutki przyznania w poprzednich latach czterech wkładów z EFG na rzecz trzech państw członkowskich (Hiszpanii, Niemiec i Portugalii) oraz sposób, w jaki dzięki pomocy z EFG zwolnieni pracownicy znaleźli zatrudnienie. Zwolnieni pracownicy sektora motoryzacyjnego, odzieżowego i telefonii komórkowej (629 osób) znaleźli nowe miejsca pracy lub rozpoczęli działalność gospodarczą na własny rachunek przed zakończeniem 12-miesięcznego okresu wsparcia z EFG (20% z 3 146 osób, które otrzymały pomoc). Ponownej integracji pracowników na rynku pracy stanęły na przeszkodzie trudności, z którymi borykały się, w wyniku kryzysu, lokalne i regionalne rynki pracy, jeśli chodzi o możliwości zatrudnienia i oferty pracy.

Trzy państwa członkowskie przytoczyły wiele interesujących faktów wskazujących na to, że sytuacja osobista, poczucie własnej wartości i szanse na zatrudnienie pracowników, których dotyczyły wnioski, uległy wyraźnej poprawie dzięki pomocy z EFG i oferowanym usługom, nawet jeśli nie zaowocowały one natychmiastowym znalezieniem nowej pracy. Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji umożliwił państwom członkowskim skuteczniejsze działania w regionach dotkniętych zwolnieniami – pod względem liczby osób, którym udzielono wsparcia oraz czasu trwania, rodzaju i jakości pomocy – niż byłoby to możliwe bez finansowania ze środków Funduszu.

Unijna pomoc pozwoliła również państwom na bardziej elastyczną reakcję i objęcie oferowanymi przez nie środkami zindywidualizowanych i innowacyjnych działań. Więcej uwagi poświęcono również osobom o najniższych kwalifikacjach. Pomoc współfinansowana ze środków EFG stanowi w związku z tym większą inwestycję w umiejętności – co już wykazało pozytywny wpływ na wskaźniki ponownego zatrudnienia pracowników, którym udzielono wsparcia, również w średnio- i długoterminowej perspektywie, po zakończeniu świadczenia środków finansowanych z EFG.

EFG okazuje się również być pożytecznym instrumentem w czasach deficytów budżetowych i cięć w sektorze publicznym, jako że środki krajowe stają się coraz skromniejsze, a państwa członkowskie usiłują otrząsnąć się ze skutków światowego kryzysu. W sprawozdaniach tych ponownie jasno wykazano, że EFG zapewnia wartościową pomoc zwolnionym pracownikom i pokazuje unijną solidarność w obliczu zachodzących zmian. Komisja Europejska wnioskuje, aby w kolejnych wieloletnich ramach finansowania znalazły się środki na regiony i pracowników dotkniętych kryzysem finansowym i gospodarczym.