Wykładnia celowościowa terminu "koszt zagospodarowania i ochrony lasu" użytego w przepisie art. 12 ustawy o lasach prowadzi do wniosku o uprawnieniu właściciela lasu do otrzymania środków finansowych na zagospodarowanie i ochronę lasu związanych z jego odnowieniem i przebudową także przed poniesieniem wydatków na ten cel we własnym zakresie. Tak wynika z wyroku WSA w Białymstoku z 19 stycznia 2017 r. (sygn. II SA/Bk 766/16).
Zgodne z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o lasach w przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy szkody w lasach, powstałej w wyniku oddziaływania gazów i pyłów przemysłowych, oraz w przypadku pożarów lub innych klęsk żywiołowych spowodowanych czynnikami biotycznymi albo abiotycznymi, zagrażających trwałości lasów, koszty zagospodarowania i ochrony związane z odnowieniem lub przebudową drzewostanu finansowane są z budżetu państwa. Decyzje w sprawie przyznania środków na pokrycie kosztów, wydają:
- minister właściwy do spraw środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, zwanego dalej "Dyrektorem Generalnym" - w odniesieniu do lasów pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, będących w użytkowaniu wieczystym oraz lasów przekazanych w użytkowanie na mocy art. 40;
- starosta, na wniosek właściciela lasu, po zaopiniowaniu przez nadleśniczego - w odniesieniu do pozostałych lasów, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej.
Zdaniem składu orzekającego w sprawie, gdyby ustawodawca zamierzał traktować "finansowanie" z art. 12 ustawy o lasach wyłącznie jako "zwrot kosztów" uprzednio poniesionych (jak uważają organy) - w ten właśnie sposób sformułowałby przepis. W przepisie art. 12 ustawy o lasach nie użyto sformułowania "zwrot kosztów" a "pokrycie kosztów" zatem wyprowadzanie konstrukcji o "zwrocie kosztów" uprzednio poniesionych z treści art. 12 ustawy o lasach nie znajduje uzasadnienia w treści tego przepisu.
Wyrok jest nieprawomocny
Źródło: CBOSA
