Obowiązek zapłacenia opłaty targowej dotyczy sprzedających we "wszelkich miejscach" (art. 15 ust. 2 u.p.o.l.), bez względu na to, kto jest właścicielem lub posiadaczem.

Targowiskami, na których sprzedaż obciążona jest opłatą targową, są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, z wyjątkiem sprzedaży dokonywanej w budynkach lub częściach budynków, niebędących targowiskami pod dachem oraz halami używanymi do targów, aukcji i wystaw. Określenie targowiska w u.p.o.l. jako każdego miejsca, w którym prowadzony jest handel, nie jest przypadkowe. Ustawa weszła w życie w 1991 r., kiedy to zaczął burzliwie rozwijać się handel uliczny. Jedyną możliwością pobierania opłat targowych od sprzedających na ulicach, placach, chodnikach itp. było przyjęcie przez ustawodawcę bardzo szerokiego pojmowania targowiska.

W związku z tym za targowisko, w rozumieniu u.p.o.l., należy uznać, nie tylko miejsca odpowiadające warunkom przewidzianym do sprzedaży, ale każde miejsce, w którym zwyczajowo prowadzona jest sprzedaż, np. chodnik, przejście podziemne, ulicę itp. Takie rozumienie targowiska umożliwia pobieranie na rzecz gminy opłat targowych wszędzie tam, gdzie prowadzony jest handel, bez względu na to, kto jest właścicielem targowiska i czy jest ono prowadzone w miejscu do tego przeznaczonym i na podstawie stosownej koncesji. Także wykładnia językowa i funkcjonalna art. 15 ust. 2 komentowanej ustawy przemawia za bardzo szerokim pojmowaniem targowiska. Zawężenie tego pojęcia np. do miejsc tylko do tego celu wyznaczonych nie znajduje dostatecznych podstaw. Gdyby ustawodawca chciał, aby targowisko było rozumiane w wąskim znaczeniu (wyznaczonego miejsca), to nie zamieszczałby innej definicji w komentowanej ustawie.

II FSK 992/14

Źródło: CBOSA