Na fakt ten zwraca się uwagę w literaturze, gdzie możemy przeczytać, że forma porozumienia jest wykluczona w stosunkach między jednostkami hierarchicznie podporządkowanymi. 

Stanowisko to podzielił NSA w wyroku z dnia 5 grudnia 1995 r., SA/Rz 1109/95 stwierdzając, że "strony porozumienia są równorzędnymi i niezależnymi podmiotami, nie powiązanymi więzami organizacyjnymi; w szczególności żadna z nich, zwłaszcza organ administracji rządowej, nie ma pozycji dominującej". 

Niemniej jednak porozumienie może być również zawarte pomiędzy podmiotami pozostającymi w stosunku pewnej zależności prawnej, jakim jest stosunek nadzoru. Przykładem mogą być porozumienia pomiędzy wojewodą a jednostkami samorządu terytorialnego. Wojewoda jest organem nadzoru nad samorządem terytorialnym (art. 12 u.w.a.rz.). Niemniej w przypadku zawarcia porozumienia staje się on partnerem, a jego uprawnienia nadzorcze nie powinny wpływać na jego pozycję jako strony porozumienia. 

W szczególności nie może on dysponować środkami, które mogłyby służyć wymuszeniu zawarcia porozumienia. Jako strona porozumienia wojewoda nie jest więc np. władny kwestionować - w drodze środka nadzoru - uzewnętrznienia przez radę gminy samej woli wypowiedzenia porozumienia tylko z tej przyczyny, że jego zdaniem wola taka nie jest zgodna z treścią porozumienia.

Źródło: Wyporska-Frankiewicz Joanna, Publicznoprawne formy działania administracji o charakterze dwustronnym, LEX