15 czerwca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wydał wyrok w sprawie o sygn. akt: II SAB/Bk 27/15. W uzasadnieniu wyraził swoje stanowisko w kwestii niezmiernie często spotykanej, a mianowicie jakie skutki wiążą się z wadliwym funkcjonowaniem poczty elektronicznej urzędu i zakwalifikowaniem wniosku od obywatela jako „spam” przez system teleinformatyczny.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni przesłała drogą elektroniczną do delegatury Krajowego Biura Wyborczego wniosek o udzielenie informacji publicznej w postaci przesłania (pocztą lub drogą elektroniczną) kopii sprawozdań finansowych wraz ze wszystkimi załącznikami wszystkich komitetów wyborczych, które zarejestrowały kandydatów do rad gmin lub miasta oraz rad powiatu lub na wójta (burmistrza) na terenie powiatu. Dwa miesiące później, wobec nie uzyskania żądanej informacji złożyła skargę na bezczynność adresowaną do sądu administracyjnego. W odpowiedzi na skargę delegatura wnosiła o umorzenie postępowania wyjaśniając, że wniosek został przez serwer poczty elektronicznej automatycznie zakwalifikowany jako "spam" i przekierowany do systemu "spam", z którego delegatura nie odbiera korespondencji. Dlatego informacja nie została udzielona.

WSA w Białymstoku rozstrzygnął istotne kwestie merytoryczne

Niepodjęcie przez podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej stosownych czynności, tj. nieudostępnienie informacji czy niewydanie decyzji o odmowie jej udzielenia w terminie wskazanym art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej oznacza, że podmiot ten pozostaje w bezczynności (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2006r. sygn. I OSK 601/05). W opinii WSA do podmiotu publicznego należy takie zorganizowanie zasad docierania korespondencji, by zapewniony był dostęp tejże korespondencji do adresata. Oznacza to,  automatyczne zakwalifikowanie przez serwer pocztowy wniosku skarżącej jako "spam" i przekierowanie do folderu "spam", z którego poczta nie jest odbierana nie usprawiedliwia stanu bezczynności.

Dodatkowo, oceniając charakter bezczynności, sąd – mimo około półtoramiesięcznego opóźnienia w udzieleniu informacji - uznał, że nie można jej przypisać cechy rażącego naruszenia prawa. Charakter naruszenia prawa powinien być dokonywany w powiązaniu z okolicznościami danej sprawy, rozpatrywanej indywidualnie – w niniejszej sprawie opóźnienie w załatwieniu wniosku było następstwem wadliwego funkcjonowania dostępu korespondencji elektronicznej do adresata.

Wyrok WSA jest prawomocny.