Jak wskazuje art. 417 §1 Kodeksu Cywilnego za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Podmiotami wykonującymi władzę publiczną są Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna, które działają w sferze imperium .

Władzę tę wykonują zatem:

a. Organy państwowe zarówno centralne, jak i terenowe;

b. Jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa), a także związki międzygminne i związki powiatów. Natomiast porozumienia i stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego nie mają zdolności do ponoszenia odpowiedzialności na podstawie art. 417 KC;

c. Osoby prawne wykonujące zadania publiczne przede wszystkim w formach władczych (np. NBP, NFZ, ZUS, agencje państwowe). 

Kompetencje do wykonywania czynności należących do władzy publicznej mogą wynikać z przepisów prawa albo z porozumienia , które na podstawie właściwych przepisów zostało zawarte między organem władzy publicznej a jednostką samorządu terytorialnego albo inną osobą prawną. Źródło kompetencji ma istotne znaczenie przy oznaczaniu podmiotowego zakresu odpowiedzialności. Jeżeli bowiem dana osoba prawna wykonuje tę władzę z mocy prawa, ponosi samodzielną odpowiedzialność za szkodę z tego wynikłą (przytoczony art. 417 §1 KC). Jeśli natomiast władza publiczna była wykonywana na podstawie porozumienia, solidarną odpowiedzialność odszkodowawczą ponoszą osoba zlecająca oraz osoba wykonująca te zadania, co wzmacnia pozycję poszkodowanego – art. 417 §2 KC (o czym w kolejnym artykule).