Nadzór nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego jest nadzorem prawnym. Jego kryterium stanowi legalność, a organy nadzoru mogą wkraczać w działalność jednostek samorządu terytorialnego tylko w przypadkach określonych ustawami.

Żadna ustawa nie przyznaje wojewodzie kompetencji do formułowania i przekazywania organom stanowiącym jednostki samorządu terytorialnego jakichkolwiek wytycznych, w tym oczywiście także takich, które - z założenia - miałyby stanowić pomoc dla organów samorządu we właściwym kwalifikowaniu podejmowanych uchwał jako aktów prawa miejscowego lub aktów o innym charakterze. Takie działanie pozbawione jest podstaw prawnych i narusza ustrojową samodzielność jednostek samorządu, którym są przekazywane.

Konsekwencją przyjęcia, że zaskarżona uchwała stanowi akt prawa miejscowego, jest wskazanie, iż podlegała ona obowiązkowi publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Brak publikacji przedmiotowej uchwały, w świetle art. 88 ust. 1 Konstytucji RP, oznacza, iż uchwała ta nie weszła w życie, co nie jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że nie jest ona aktem prawa miejscowego. Skoro zatem kwestionowana uchwała prawidłowo została uznana przez Sąd za akt prawa miejscowego, to jej nieważność mogła zostać stwierdzona nawet po roku od daty jej podjęcia, co wynika z art. 94 ust. 1 i ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym.

Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. II OSK 1562/11

Źródło: Orzecznictwo NSA