Nieważność umowy poręczenia, której celem była zmiana wierzyciela samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, nie czyni tego zakładu bezpodstawnie wzbogaconym względem podmiotu poręczającego. Tak wynika z wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 23 czerwca 2016 r. sygn. VI ACa 556/15
Sąd wskazał, że skoro umowa poręczenia, której głównym celem prawnym i ekonomicznym jest zmiana osoby wierzyciela publicznego zakładu opieki zdrowotnej na wypadek niespełnienia świadczenia ze stosunku podstawowego mieści się w zakresie przedmiotowym art. 54 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej, to zawarcie takiej umowy bez zgody podmiotu tworzącego publiczny zakład opieki zdrowotnej skutkuje jej nieważnością. Konsekwentnie, spełnienie świadczenia z umowy nieważnej ma charakter świadczenia nienależnego i nie skutkuje umorzeniem zobowiązania zakładu opieki zdrowotnej. Zakład opieki nie staje się bezpodstawnie wzbogacony, co z kolei powoduje, że po stronie poręczającego wierzytelność nie powstaje roszczenie wobec zakładu opieki zdrowotnej na tej podstawie prawnej. Co najwyżej można byłoby mówić o powstaniu po stronie pierwotnego wierzyciela pozwanego zobowiązania do zwrotu na rzecz poręczającego świadczenia nienależnego.
