Zgodnie z a rt. 36 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku praw pacjenta pacjent w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej ma prawo do opieki duszpasterskiej. Wedle zaś art. 37 przywołanej ustawy w sytuacji pogorszenia się stanu zdrowia lub zagrożenia życia, stacjonarny zakład opieki zdrowotnej jest obowiązany umożliwić pacjentowi kontakt z duchownym. Nie sposób przyjąć, iż powyższy obowiązek miał polegać na zainicjowaniu przez szpital wizyty duszpasterza u pacjenta. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 17 października 2012 r. sygn. akt I ACa 420/12.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w pozwanym szpitalu działali duszpasterze poszczególnych wyznań, zorganizowana była kaplica szpitalna. Na tablicy ogłoszeń każdego z oddziałów zamieszczone były informację co do sposobu kontaktu z duszpasterzami. Brak jest zatem podstaw do uznania, iż personel pozwanego szpitala uniemożliwił pacjentowi kontakt z księdzem wyznania katolickiego. Sąd podkreślił, że ani pacjent ani osoby dla niego najbliższe nie zainicjowały wizyty duszpasterza, nie mogło zatem nastąpić naruszenie jego praw w tym zakresie. Nie sposób zaś spodziewać się, by personel medyczny wnikał tak głęboko w sferę prywatną pacjenta lub jego rodziny pytając ich o wyznanie. Jakkolwiek bez ujawnienia omawianej okoliczności pracownicy szpitala z zasady nie mogliby podjąć aktywnego działania w tym zakresie. Sąd wskazał jednocześnie, że pogląd aby do takiej inicjatywy personel lekarski w ogóle był zobowiązany nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach.
