Z preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości nie może skorzystać podmiot, który nie jest uprawniony do wykonywania świadczeń zdrowotnych. Tak wynika z wyroku WSA w Łodzi z 13 stycznia 2015 r. sygn. I SA/Łd 1158/14. Wyrok jest nieprawomocny.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że cyt. dla opodatkowania budynków lub ich części "preferencyjną" stawką podatku od nieruchomości przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d u.p.o.l. niezbędnym jest ustalenie, że przedmioty te są związane (pozostają w związku) z prowadzeniem działalności leczniczej i są zajęte (faktycznie lub prawnie) przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych. Należy bowiem zauważyć, że zwrot "zajętych" odnosi się do podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych, a więc powierzchni przez nich posiadanych, którymi władają w zakresie wynikającym z udzielanych przez nich świadczeń na rzecz określonego podmiotu jakim jest pacjent. Podkreślenia wymaga także, że stawka podatku od nieruchomości z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d u.p.o.l. może być stosowana również przez takiego podatnika - właściciela budynku, który sam nie udziela świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, lecz wynajmuje budynek lub jego część innym podmiotom, udzielającym takich świadczeń na powierzchni, będącej przedmiotem najmu.
W rozpatrywanej przez sąd sprawie skarżący był przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi Z kodów PKD nie wynikało, żeby deklarował wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych. Wśród wymienionych deklarowanych rodzajów wykonywanej przez niego działalności wskazana została działalność oznaczona kodem PKD 86.90.A, tj. pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej gdzie indziej niesklasyfikowana - opieka zdrowotna i pomoc społeczna. Ze stanu faktycznego ustalonego w toku postępowania podatkowego prowadzonego przez organy podatkowe wynikało, że w ramach tej działalności podatnik zlecił rehabilitantowi wykonanie dzieła polegającego na prowadzeniu rehabilitacji dzieci na podstawie skierowania wydanego przez lekarza rehabilitanta z wykorzystaniem ortezy rehabilitacyjnej DUNAG 02. Jednak ani skarżący ani rehabilitant, nie byli uprawnieni do wykonywania świadczeń zdrowotnych. Nie figurowali bowiem w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzonym przez Wojewodę. W ocenie sądu sporny budynek w okresie, którego dotyczy kontrolowana decyzja nie był ani zajęty przez podmiot udzielający świadczeń leczniczych ani związany z udzielaniem tych świadczeń.
Źródło: CBOSA
