Z raportu opublikowanego przez GIODO wynika, że wiele kierowanych do Generalnego Inspektora zapytań dotyczy postępowania z dokumentacją medyczną. W tym zakresie GIODO w odpowiedziach udzielanych pytającym wskazuje na konieczność odwołania się do regulacji prawnych zawartych m.in. w ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 z późn. zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. Nr 247, poz. 1819).

Jak informuje GIODOD z przepisów powołanych aktów prawnych wynika bowiem obowiązek tworzenia i przechowywania dokumentacji medycznej przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych. Powyższe przepisy określają również zasady i sposób udostępniania dokumentacji medycznej wskazując, jakim podmiotom i w jakich celach dokumentacja ta może być udostępniana.

I tak, podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, bądź osobie upoważnionej przez pacjenta, dopuszczając jednakże wyjątki od tej zasady przewidujące możliwość udostępniania jej organom władzy publicznej (np. policji) w zakresie niezbędnym do wykonywania przez te podmioty ich zadań (art. 26 ust 3 pkt. 2). Zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 1 powołanej ustawy, podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną również podmiotom udzielającym świadczeń zdrowotnych, jeżeli dokumentacja ta jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych.

Źródło: "Sprawozdaniu z działalności GIODO w 2012 roku", GIODO, 2013