Samodzielne Publiczne Zakłady Opieki Zdrowotnej są jednostkami sektora finansów publicznych finansującymi swoją działalność, w tym wynagrodzenia pracowników, w całości ze środków publicznych, ponieważ środkami tymi są również środki pozyskiwane z tytułu umów o świadczenia zdrowotne zawierane z podmiotami nieubezpieczonymi, jak również środki uzyskiwane z umów najmu czy dzierżawy. Zatem zarzut, że w istocie wynagrodzenia osób niepełnosprawnych nie są ponoszone ze środków publicznych nie zasługuje na uwzględnienie.

"Finansowanie" w znaczeniu użytym w art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej należy rozumieć jako termin z zakresu ekonomii i tłumaczony może być wyłącznie z odniesieniem się do Słownika Ekonomicznego, który definiuje "finansowanie" jako "wszystkie przedsięwzięcia w przedsiębiorstwie, które zapewniają przedsiębiorstwu kapitał i które służą kształtowaniu optymalnej struktury kapitałowej". Brak jest podstaw ażeby pojęcie to tłumaczyć  zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego "jako dostarczać środków pieniężnych na coś", a więc w sposób zawężający. Brak zatem w zapisie art. 26b ust. 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej związku pomiędzy brakiem podstawy do dofinansowania do wynagrodzenia pracownika, a ukierunkowanym przekazaniem na ten cel pieniędzy ze środków publicznych.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2012 r. sygn. V SA/Wa 707/12.

Źródło: Orzecznictwo NSA