Przesłanka pozbawienia statusu poszukującego pracy unormowana w art. 33 ust. 4a pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jest określona jednoznacznie jako nieutrzymywanie kontaktu z powiatowym urzędem pracy co najmniej raz na 90 dni w celu potwierdzenia zainteresowania pomocą określoną w ustawie, bez względu na motyw, którym kierował się wnioskodawca, wnosząc o uznanie za poszukującego pracę. Zaistnienie tej przesłanki obliguje organ do podjęcia decyzji o pozbawieniu statusu poszukującego pracy.

Nie sposób uznać, iż Sąd I instancji nieprawidłowo zinterpretował art. 33 ust. 4a pkt 1 ustawy, a także iż niewłaściwie ocenił zastosowanie tego przepisu przez orzekające w sprawie organy. W świetle zarzutów i argumentacji skargi kasacyjnej można dojść do wniosku, iż skarżący kasacyjnie swoiście rozumie instytucję pozbawienia statusu poszukującego pracy, przydając znaczenie motywom, którymi kieruje się wnioskodawca wnosząc o uznanie za poszukującego pracę. Jak bowiem wynika ze skargi kasacyjnej, skarżący "nie oczekiwał na propozycje pracy, (...) a jedynie prosił o dotację". (...) W tej sytuacji nie musiał on kontaktować się z Powiatowym Urzędzie Pracy w wyznaczonych terminach." NSA nie podziela tego stanowiska.

Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2012 r. sygn.. I OSK 1483/11

Źródło: Orzecznictwo NSA