Cel i istota świadczenia pielęgnacyjnego pozwalają wskazać, że w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych chodzi o ustawiczną opiekę sprawowaną nad osobą niepełnosprawną.

Cel i istota świadczenia pielęgnacyjnego pozwalają wskazać, że w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych chodzi o ustawiczną opiekę sprawowaną nad osobą niepełnosprawną. Punkt ciężkości w tym zakresie tkwi w stałości opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, a to oznacza, że opieka ta powinna być sprawowana codziennie. Opiekun musi pozostawać do dyspozycji podopiecznego - udzielając pomocy oraz wykazując ciągłą gotowość niesienia pomocy.

Sprawowanie tego rodzaju opieki nie musi natomiast oznaczać, że podopieczny nie może podejmować adekwatnych dla swego stanu zdrowia aktywności, a opiekun musi wykonywać swoje obowiązki bez przerwy, 24 godziny na dobę.

Warunki "stałej" opieki, nie można bowiem rozumieć jako wykonywania opieki nieustannie i przez 24 godziny na dobę, lecz ma to być stała, w sensie trwałości, a ciągła w sensie rozciągłości w czasie, opieka nad niepełnosprawną osobą, której zakres wyznaczony jest niepełnosprawnością osoby wymagającej opieki. Cel i istota świadczenia pielęgnacyjnego pozwalają wskazać, że w art. 17 ust. 1 ustawy chodzi o ustawiczną opiekę sprawowaną nad osobą niepełnosprawną. 

Z uwagi na powyższe, nie można uznać aby niesprawowanie opieki przez osobę domagającą się przyznania świadczenia z powodu jednorazowego i krótkoterminowego wyjazdu osoby wymagającej opieki na rehabilitację, wykluczało samo w sobie sprawowanie opieki, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy. Krótkotrwały wyjazd osoby niepełnosprawnej na rehabilitację nie może niweczyć sprawowania opieki w jej całokształcie. Z natury samej niepełnosprawności i komplikacji chorobowych z tym związanych wynika wręcz potrzeba czasowego przebywania osób niepełnoprawnych poza miejscem zamieszkania, tj. sanatoria, szpitale itp.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 marca 2025 r., sygn. II SA/Gd 1063/24

Źródło: CBOSA