Niepełnosprawność nie jest odpowiednikiem niezdolności do pracy rozumianej jako utrata zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i brak rokowań co do odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) gdyż zdefiniowana została jako spowodowana naruszeniem sprawności organizmu niezdolność do wypełniania ról społecznych.

Skutkiem niezdolności do wypełniania ról społecznych może być, ale nie musi, niezdolność do pracy. Zaliczenie ubezpieczonego do tzw. umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy. Każda osoba niezdolna do pracy jest osobą niepełnosprawną, choć nie każda osoba niepełnosprawna jest osobą niezdolną do pracy.

Stwierdzenie u ubezpieczonego stopnia niepełnosprawności samo z siebie nie prowadzi do uznania niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Częściową niezdolność do pracy uzasadnia dopiero utrata zdolności do pracy aż w znacznym stopniu, czyli utrata zdolności do pracy w mniejszym stopniu nie wystarcza do stwierdzenia niezdolności do pracy.

Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. I USK 247/23

Źródło: www.sn.pl