Przyznawanie zasiłku celowego specjalnego jest decyzją podejmowaną w ramach tzw. uznania administracyjnego, po dokonaniu właściwego ustalenia stanu faktycznego i jego oceny, w szczególności pod kątem czy w przedmiotowej sprawie zachodzi "szczególnie uzasadniony przypadek". Tak wynika z wyroku WSA w Krakowie z 1 grudnia 2016 r. sygn. III SA/Kr 986/16.

W rozpatrywanej sprawie skarżący zwrócił się z wnioskiem do ośrodka pomocy społecznej o przyznanie mu świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej w formie specjalnego zasiłku celowego na wynajęcie pokoju w Niemczech, uzasadniając to chęcią dorobienia do emerytury w wyuczonym zawodzie mechanika i szklarza. Organ odmówił przyznania pomocy, a sąd oddalił skargę, wskazując w uzasadnieniu, że przyznawanie zasiłku celowego specjalnego jest decyzją podejmowaną w ramach tzw. uznania administracyjnego, po dokonaniu właściwego ustalenia stanu faktycznego i jego oceny, w szczególności pod kątem czy w przedmiotowej sprawie zachodzi "szczególnie uzasadniony przypadek". W ocenie sądu zarówno organ I instancji jak i organ odwoławczy dokonały szczegółowej analizy stanu faktycznego, stwierdzając jednoznacznie, iż skarżący nie spełnia warunków określonych w art. 39 i art. 41 ustawy o pomocy społecznej. Co więcej, jego sytuacja życiowa nie spełnia kryteriów "szczególnie uzasadnionego przypadku", co mogłoby wpłynąć na decyzję o przyznaniu środków.

Źródło: CBOSA