Prowadząc postępowanie w sprawie wniosku o umieszczenie w domu pomocy społecznej organ obowiązany jest ustalić zakres koniecznej dla wnioskodawcy pomocy. Niezbędne jest w związku z tym ustalenie, że z jednej strony istnieją okoliczności kwalifikujące wnioskodawcę do umieszczenia w domu pomocy społecznej - wiek, choroba, niepełnosprawność - z drugiej strony organ winien ustalić, że nie jest w stanie zapewnić wnioskodawcy niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych w niezbędnym zakresie. Tak wynika z wyroku WSA w Gliwicach z 2 czerwca 2016 r. sygn. IV SA/Gl 1185/15.

W rozpatrywanej przez sąd sprawie wnioskodawczyni była objęta pomocą w formie usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania. Z uwagi na stan zdrowia pomoc obejmowała m.in. robienie zakupów, wykonywaniu cięższych prac domowych, pomoc przy kąpieli. MOPS proponował zwiększenie ilości i rodzaju usług opiekuńczych, ale jak ustalił Sąd skarżąca sama oświadczyła, że nie zgłasza potrzeby zwiększenia ilości godzin usług opiekuńczych, gdyż pomoc którą jest objęta jest dla niej wystarczaj. A zatem to skarżąca uznała świadczone usługi za wystarczające i nie wyraziła zgody na ich zwiększenie. Sąd wskazał, że skarżąca w sposób wybiórczy traktowała możliwość korzystania z pomocy w miejscu zamieszkania i uznał odwołując się do przedłożonych przez stronę treści zaświadczeń lekarskich, że istotnie brak było przesłanek do uznania wniosku o skierowanie do domu pomocy społecznej.

Orzeczenie jest nieprawomocne.

Źródło: CBOSA