"Zajmowanie lokalu" zawiera w sobie element faktyczny, który odzwierciedla wolę zamieszkiwania w lokalu, i prawny, rozumiany, jako tytuł prawny do lokalu, zatem dotyczy to również osób odbywających karę pozbawienia wolności. Wyrok WSA w Krakowie z 20 maja 2014 r. sygn. III SA/Kr 1506/13. Uwaga! Wyrok jest nieprawomocny.

W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że syn skarżącej, przebywając poza miejscem zamieszkania, czasowo zaspokajając część swoich potrzeb w zakładzie karnym, jednak zachowuje prawo do zamieszkania w lokalu i nie można twierdzić, że utracił faktyczny z nim kontakt. W lokalu tym nadal mieści się jego stałe centrum życiowe (po zakończeniu odbywania kary do tego lokalu powróci). Wyeliminowanie osób osadzonych w zakładach karnych z grona obywateli, którym przysługuje prawo do korzystania z dodatku mieszkaniowego, byłoby w pewnych przypadkach skazywaniem ich na bezdomność, co uchybiałoby nie tylko treści art. 4 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, ale nade wszystko naruszałoby art. 75 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl tego przepisu władze publiczne zobligowane są do prowadzenia polityki sprzyjającej zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, a w szczególności zobowiązane są do przeciwdziałania bezdomności, wspierania rozwoju budownictwa socjalnego oraz popierania działań obywateli zmierzających do uzyskania własnego mieszkania.

Źródło: CBOSA