Do Sejmu, bez żadnych wcześniejszych konsultacji, Rada Ministrów skierowała projekt ustawy o Zespole Pomocy Humanitarno-Medycznej (ZPHM). Zespół mają tworzyć grupy specjalistów medycznych i innych specjalistów niezbędnych do prowadzenia akcji ratunkowej oraz udzielania wsparcia humanitarnego poza terytorium Polski.

Zgodnie z projektem ZPHM:

1. zapewnia natychmiastową i niezbędną pomoc poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osobom znajdującym się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego lub osobom, u których w przypadku opóźnienia udzielenia wysokospecjalistycznej pomocy medycznej może dojść do stanu nagłego zagrożenia zdrowotnego, w tym prowadzi:
   • akcje ratunkowo-ewakuacyjne obywateli Rzeczypospolitej Polskiej będących ofiarami wypadków i innych zdarzeń nagłych,
   • zabezpieczenie medyczne akcji związanych z zapewnieniem pomocy obywatelom Rzeczypospolitej Polskiej oraz członkom ich rodzin będących obywatelami innych państw, w tym ewakuacji zagrożonych osób do miejsca bezpiecznego;
2. prowadzi działania humanitarne poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wypełnianiem zobowiązań państwa wynikających z przepisów międzynarodowych lub umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, w tym udziela:
   • wsparcia innym państwom w działaniach ratunkowych podejmowanych na ich terytorium,
   • wsparcia humanitarnego.

Za Zespół ma odpowiadać szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Zgodnie z danymi przedstawionymi w ocenie skutków regulacji Zespół ma liczyć około 60 członków. Dla podmiotów zatrudniających członków ZPHM (np. szpitali) ważny jest art. 9 ust. 2 projektu ustawy. Z przywołanego przepisu wynika, że pracodawca oraz podmiot zatrudniający członka ZPHM na innej podstawie niż umowa o pracę, są obowiązani zwolnić członka ZPHM z obowiązku świadczenia pracy albo zawiesić realizację umowy cywilnoprawnej na czas niezbędny do realizacji zadań wynikających z członkostwa w ZPHM, na podstawie pisemnego zaświadczenia wystawionego przez Szefa ZPHM określającego czas prowadzonych działań i czas wypoczynku, który nie może być dłuższy niż 12 godzin na dobę.

Źródło: sejm.gov.pl