Dokonując pomiarów geodezyjnych i kartograficznych stajemy przed koniecznością określenia położenia poszczególnych punktów. Następuje to względem przyjętego układu odniesienia wynikającego z Państwowego Systemu Odniesień Przestrzennych. W związku z koniecznością uzyskania interoperacyjności zbiorów i usług danych przestrzennych w skali Unii Europejskiej oraz przyjęcia zaleceń Podkomisji EUREF Międzynarodowej Unii Geodezyjnej (IAG) zaistniała konieczność zmiany PSOP.

Dotychczas – zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 roku w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych – system ten obecnie tworzą:

1. geodezyjny układ odniesienia – EUREF-89 stanowiący rozszerzenie europejskiego układu odniesienia ETRF na obszar Polski, w wyniku kampanii pomiarowej EUREF-POL 92,
2. układ wysokości, w którym wyznacza się wysokości punktów względem przyjętego poziomu powierzchni odniesienia – „Kronsztad 1986” oparty na odniesieniu do średniego poziomu Morza Bałtyckiego w Zatoce Fińskiej, wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie koło Sankt Petersburga,
3. układ współrzędnych płaskich prostokątnych stosowany do wykonywania mapy zasadniczej „2000”
4. układ współrzędnych płaskich prostokątnych stosowany w mapach urzędowych o skali mapy 1:10.000 i skalach mniejszych – „1992”.

Zgodnie z przesłanym do zaopiniowania przez Zespół ds. Infrastruktury, Rozwoju Lokalnego, Polityki Regionalnej oraz Środowiska projektem rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych nowy system będą tworzyć:

1. geodezyjne układy odniesienia, oznaczone symbolami: PL-ETRF2000 i PL-ETR89, stanowiące matematyczną i fizyczną realizację europejskiego ziemskiego systemu odniesienia ETR89. Fizyczną realizację nowego geodezyjnego układu odniesienia PL-ETRF2000 stanowi sieć europejskich stacji permanentnych EPN o dokładnie wyznaczonych współrzędnych oraz ich zmianach w czasie;
2. układy wysokościowe, oznaczone symbolami: PL-EVRF2007-NH – stanowiący matematyczną i fizyczną realizację europejskiego ziemskiego systemu wysokościowego EVRS oraz PL-KRON86-NH. Zmiana oznacza, że podstawą układu wysokościowego staną się wysokości odniesione do średniego poziomu Morza Północnego, wyznaczonego dla mareografu w Amsterdamie (Normaal Amsterdams Peil);
3. układy współrzędnych: geocentrycznych kartezjańskich oznaczone symbolem XYZ, geocentrycznych geodezyjnych oznaczone symbolem GRS80h oraz geodezyjnych, oznaczone symbolem GRS80H;
4. układy współrzędnych płaskich prostokątnych, oznaczone symbolami: PL-LAEA, PL-LCC, PL-1992, PL-UTM i PL-2000. Jest to poszerzenie zakresu stosowanych układów współrzędnych na wszystkie typy wydawanych map. Pociągnęło to za sobą konieczność uwzględnienia układów opartych na odwzorowaniu Lamberta (odpowiednio: równopolowym – stosowanym dla potrzeb analizy przestrzennej sprawozdawczości na poziomie ogólnoeuropejskim i równokątnym – dla potrzeb wydawania map w skali 1:500.000 i skalach mniejszych) oraz odwzorowaniu poprzecznym Merkatora – stosowanym przy współdziałaniu z jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Dopuszczono stosowanie innych systemów odniesienia jeżeli są one zalecone w pracach geodezyjnych i kartograficznych wykonywanych w ramach umów międzynarodowych, których sygnatariuszem jest Polska.