Konieczność wydania – w związku z wejściem w życie ustawy o działalności leczniczej – nowego rozporządzenia określającego normy zatrudniania pielęgniarek stało się pretekstem do gruntownej przebudowy systemu ustalania owych norm. Dotychczasowy system zostanie zastąpiony systemem opartym na kategoryzacji opieki i przyporządkowaniu pacjenta do danej kategorii opieki, z uwzględnieniem poszczególnych kryteriów opieki.
Zgodnie z zaproponowaną metodyką do kategorii opieki przyporządkowano odpowiednio średnie czasy świadczeń pielęgniarskich bezpośrednich, tj. wskazano czas jaki pielęgniarka lub położna powinna poświęcić na wykonywani czynności bezpośrednich przy danym pacjencie, który wymaga odpowiednio opieki minimalnej, umiarkowanej lub wzmożonej. Przykładowo średni czas świadczeń pielęgniarskich bezpośrednich w przedsiębiorstwie, w którym wykonywane są stacjonarne całodobowe świadczenia zdrowotne szpitalne lub inne niż szpitalne, w szczególności w oddziale o profilu zachowawczym i zabiegowym, został przyjęty jako 38 minut na dobę na pacjenta w przypadku I kategorii, 95 minut – w przypadku II kategorii, 159 minut – w przypadku iii kategorii. Rozporządzenie określa warunki zaliczenia pacjenta do poszczególnych kategorii. Odrębne normy ustalono dla oddziału o profilu psychiatrycznym, w zespole porodowym (w tym odrębnie dla pacjentek zakwalifikowanych do cesarskiego cięcia), oddziału o profilu położniczo-ginekologicznym w systemie „matka z dzieckiem", oddziale o profilu pediatrycznym i neonatologicznym, a także oddziale o profilu dializoterapii. Przy wyliczaniu średniego czasu świadczeń pielęgniarskich bezpośrednich uwzględnia się dodatkowo po 2 minuty na dobę na pacjenta od godziny 0.00 do godziny 6.00. Liczba pacjentów zakwalifikowanych do danej kategorii opieki określa się uwzględniając średnią liczbę pacjentów z ostatnich 12 miesięcy poprzedzających ustalenie minimalnej normy zatrudnienia.
Z kolei dla wyznaczenia średniego czasu świadczeń pielęgniarskich pośrednich zaproponowano przyjęcie wartości procentowych wynoszących od 25% do 50% czasu pielęgnacji bezpośredniej. Konkretna wartość wskaźnika jest ustalana przez dany podmiot leczniczy przy uwzględnieniu organizacji pracy w tym podmiocie.
Tak wyznaczony całkowity czas świadczeń pielęgniarskich na dobę jest przeliczany na potrzebne etaty przy wykorzystaniu średniej dziennej normy czasu pracy w podmiotach leczniczych (7,35 h/etat) i liczbę przepracowywanych przez jedną pielęgniarkę dni (202 dni czasu dyspozycyjnego pielęgniarki/365 dni w roku).
Rozporządzenie przewiduje odrębne normy dla niektórych oddziałów. I tak np. na oddziale o profilu anestezjologicznym i intensywnej terapii minimalna norma zatrudnienia to co najmniej 2,2 etatu na jedno stanowisko intensywnej terapii, w bloku operacyjnym – co najmniej 1 etat na stół operacyjny, na stanowisku znieczulania – co najmniej 1 pielęgniarkę anestezjologiczną na pacjenta.
W przypadku nowotworzonych oddziałów zapotrzebowanie na etaty pielęgniarskie wyznaczane jest w oparciu o przewidywane zapotrzebowanie na opiekę w zależności od liczby łóżek.
Minimalne normy mają być ustalane co roku nie późnij niż do dnia 31 stycznia.
