Porównując dane z początku XXI wieku, możemy śmiało powiedzieć o znaczącej poprawie i to pomimo rosnącego ruchu pojazdów. W 2001 roku w stanie dobrym mieliśmy zaledwie 28,5 proc. dróg krajowych, w niezadowalającym 37,5 proc., a w złym 34 proc. Na koniec 2020 r. w stanie dobrym było 59,6 proc., niezadowalającym 24 proc., w złym 13,9 proc., a na ok. 2,5 proc. długości dróg krajowych trwały remonty lub roboty budowlane.

Biorąc pod uwagę dane z użytkowej oceny stanu technicznego (czyli parametrów wpływających na komfort jazdy i warunki bezpieczeństwa ruchu drogowego), to są one lepsze niż ogólna ocena stanu technicznego, przytoczona wcześniej. W tym ujęciu na koniec 2020 roku na drogach zarządzanych przez GDDKiA zanotowano 64,1 proc. dróg w stanie dobrym, 25,1 proc. na poziomie ostrzegawczym, a tylko 8,2 proc. było w stanie złym. Przy czym tylko odcinki w stanie złym wymagają niezwłocznych zabiegów naprawczych lub w przypadku braku środków finansowych odpowiedniego ich oznakowania. Drogi na poziomie ostrzegawczym wymagają zaplanowania zabiegów naprawczych, tak aby uchronić je przed spadkiem do niższej klasy.

Raport przygotowywany jest corocznie przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad. Dane o stanie technicznym nawierzchni dróg wraz z informacjami o ruchu pojazdów i wypadkach, są istotnym elementem wykorzystywanym w procesie zarządzania drogami przez każdego z zarządców. Zamieszczone w raporcie informacje dotyczą sieci dróg krajowych na koniec 2020 roku, zarządzanych przez: 

• GDDKiA, o długości 17 787 km (22 211 km w rozwinięciu na jedną jezdnię), 
• koncesjonariuszy płatnych odcinków autostrad na A1, A2 i A4 o łącznej długości 468 km (936 km w rozwinięciu na jedną jezdnię). 

Raport nie obejmuje odcinków dróg krajowych, którymi nie zarządza GDDKiA, czyli m.in. odcinków dróg przebiegających przez miasta na prawach powiatu. Przypomnijmy, że w tych miastach tylko drogi ekspresowe (klasy S) i autostrady (klasy A) są administrowane przez GDDKiA. 

Podczas diagnostyki stanu nawierzchni, badana jest jej nośność, równość, właściwości przeciwpoślizgowe i stan powierzchni nawierzchni. Wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt pomiarowy, a zebrane dane mówią o: 

• wskaźniku ugięć nawierzchni (dane pozwalające określić pozostałą trwałość konstrukcji nawierzchni; pomiary wykonywane są w zakresie niezbędnym do określenia technologii robót naprawczych), 
• wskaźniku krzywizny ugięcia nawierzchni (dane pozwalające określić trwałość pakietu warstw asfaltowych nawierzchni; pomiary wykonywane są w zakresie niezbędnym do określenia technologii robót naprawczych), 
• wskaźniku stanu spękań (pozwalającym uzyskać wstępne informacje dotyczące utraty nośności), 
• równości podłużnej,  
• równości poprzecznej (głębokości kolein), 
• wskaźniku stanu powierzchni,  
• właściwościach przeciwpoślizgowych (współczynniku tarcia), 
• makroteksturze (parametr pomocniczy). 

Szczegółowe wyniki oraz opis metody badań znajdują się w Raporcie o stanie nawierzchni sieci dróg krajowych, który jest dostępny tutaj.

Źródło: www.gddkia.gov.pl