Zgodnie z art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy, w przypadku, gdy kierujący pojazdem przekroczył dopuszczalną prędkość o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym.
Stosownie zaś do treści art. 102 ust. 1 tej ustawy starosta wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 4 na okres 3 miesięcy, nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności oraz zobowiązując kierującego do zwrotu prawa jazdy, jeżeli dokument ten nie został zatrzymany w trybie art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Podstawą wydania decyzji jest informacja o zatrzymaniu prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a Prawa o ruchu drogowym uzyskana od podmiotu, który ujawnił kierowanie pojazdem z prędkością przekraczającą dopuszczalną o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym. Zawarte w art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami stwierdzenie: "starosta wydaje decyzję administracyjną" nie pozostawia w tym zakresie żadnych wątpliwości interpretacyjnych.
Wskazać należy, że "informacja" pełni rolę sformalizowanego źródła wiedzy o popełnionym wykroczeniu, a przekazanie tej informacji jest zdarzeniem mającym doprowadzić do wszczęcia postępowania w sprawie zatrzymania prawa jazdy. Należy zatem przyjąć, że "informacja o zatrzymaniu prawa jazdy" jest informacją o ujawnieniu czynu uzasadniającego zatrzymanie prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a Prawa o ruchu drogowym. Tym samym jedyną i wyłączną okolicznością, która przesądza o obowiązku wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy, jest rzeczona informacja za której treść odpowiedzialność ponosi podmiot, który ujawnił popełnienie naruszenia, a w aspekcie odszkodowawczym Skarb Państwa.
Nie ulega wątpliwości, iż rozstrzyganie o zatrzymaniu prawa jazdy wyłącznie w oparciu o ustalenia zawarte w informacji, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi istotne zawężenie zakresu prowadzonego postępowania wyjaśniającego. Nie oznacza to jednak takiego zawężenia gwarancji procesowych strony postępowania administracyjnego, które byłoby niedozwolone. Wszak zakończenie postępowania administracyjnego ostateczną decyzją o zatrzymaniu prawa jazdy uprawnia stronę do wznowienia tego postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., jeżeli później zostanie ustalone, że pomiar prędkości został błędnie dokonany, albowiem wyjdzie na jaw istotna dla sprawy nowa okoliczność faktyczna istniejąca w dniu wydania decyzji, nieznana organowi, który decyzję wydał. Tym samym nie można mówić o naruszeniu prawa skarżącego do zaskarżania wydanych w sprawie rozstrzygnięć.
Organy administracji poprzestając w niniejszym postępowaniu na ocenie, pochodzącej od Policji, informacji o ujawnieniu naruszenia przez skarżącego prawa polegającego na kierowaniu pojazdem z prędkością przekraczającą dopuszczalną o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym nie naruszyły przepisów k.p.a. i ustaliły stan faktyczny sprawy w zakresie wyznaczonym przez normy prawa materialnego.
Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2020 r., sygn. akt: I OSK 1524/20
