Indonezyjskie tablice rejestracyjne zawierają dużo danych odnośnie pojazdu – na ich podstawie można ustalić zarówno miejsce rejestracji pojazdu, jego typ, jak i termin ważności rejestracji.

Standardowe numery rejestracyjne pojazdów w Indonezji składają się z trzech grup znaków.

Pierwsza grupa zawiera jedną lub dwie litery. Grupa ta oznacza miejsce rejestracji pojazdu. Co ciekawe oznaczenie to swoją genezą sięga jeszcze okresu kolonialnego (do II wojny światowej Indonezja była kolonią holenderską) – w efekcie odnosi się nie do współczesnego podziału administracyjnego na prowincje, lecz dawnego podziału na jednostki noszące nazwę karesidenan. Tytułem przykładu: dwuliterowe kody rozpoczynające się od B co do zasady są przypisane poszczególnym obszarom Sumatry, od D – grupie wysp na wschód od Jawy, od K – poszczególnym obszarom indonezyjskiej części Borneo (zwanej w Indonezji Kalimantan). Stolica Indonezji Dżakarta ma numery rejestracyjne rozpoczynające się od litery B.

Druga grupa znaków składa się z nie więcej niż czterech cyfr (początkowe zera są pomijane). Grupa ta ma charakter wyłącznie porządkowy.

Trzecia grupa znaków składa się z dwóch lub trzech liter. Pierwotnie używane były wyłącznie dwie litery mające charakter porządkowy. Wraz z wyczerpywaniem się puli numerów w gęściej zaludnionych obszarach dodano z przodu trzecią literę – przypisując jej rolę precyzyjniejszej identyfikacji regionu. W praktyce grupa trzech końcowych liter występuje obecnie wyłącznie w regionie Dżakarty (pierwsza litera numeru rejestracyjnego - B). Pierwsza litera ostatniej grupy oznacza np. D – Depok, T- Tangerang, B – Bekasi, P – Dżakartę Centralną, itd.

Na tablicy rejestracyjnej poniżej (lub sporadycznie powyżej) numeru rejestracyjnego umieszczane są cztery mniejsze cyfry oznaczające odpowiednio miesiąc i rok ważności tablicy. W Indonezji bowiem tablice rejestracyjne mają pięcioletnią ważność. Po upływie wyznaczonego okresu właściciel pojazdu jest obowiązany wyrobić nową tablicę rejestracyjną.

Typ pojazdu jest możliwy do częściowej identyfikacji w oparciu o kolory tablicy rejestracyjnej. Standardowo tablice mają białe znaki na czarnym tle. Spotykane są jednak:

• czerwone znaki na białym tle – oznaczające tablice dealerskie;
• czarne znaki na żółtym tle – ciężarówki i pojazdy transportu publicznego, w tym autobusy i taksówki;
• białe znaki na czerwonym tle – pojazdy rządowe i służb publicznych (np. pogotowia, straży pożarnej).

W Indonezji stosowane są specyficzne schematy numeracji i wyglądu tablicy rejestracyjnej dla niektórych podmiotów i służb. I tak:

• najwyżsi funkcjonariusze państwowi mają pojazdy z numerami rejestracyjnymi zaczynającymi się od liter RI (od „Republik Indonesia”), po których występuje liczba skorelowana z rangą osoby korzystającej z pojazdu. Prezydent Indonezji ma zatem pojazd o numerze RI 1, zaś Wiceprezydent – RI 2;
• pojazdy wojskowe i policyjne mają własne schematy numeracji zawierające często z lewej strony tablicy oznaczenie rangi oficera posługującego się pojazdem. Kolor znaków na tablicy rejestracyjnej jest zawsze żółty, różny jest kolor tła. Siły lądowe mają tablice z zielonym tłem i żółtą gwiazdą nad numerem, marynarka – z jasnoniebieskim tłem i żółtą kotwicą nad znakiem, lotnictwo – z ciemnoniebieskim tłem i symbolem sił lotniczych, Kwatery Głównej i Ministerstwa Obrony – z tłem czerwonym policji – z tłem czarnym;
• pojazdy dyplomatyczne i konsularne mają czarne znaki na białym tle. Numery rejestracyjne zaczynają się od liter CD, po których występuje dwu lub trzycyfrowy kod kraju (Polsce przysługuje numer – nomen omen – 44) oraz dwucyfrowy numer porządkowy.