Pojęcie "każdego ucznia" z art. 90 ust. 2b ustawy o systemie oświaty musi być rozumiane w ten sposób, że jest nim dziecko, które na podstawie określonego tytułu prawnego korzysta z przedszkola, szkoły lub innej placówki wychowawczej, a więc faktycznie uczestniczy w realizacji jej zadań, a nieobecność w toku ich przebiegu nie jest wyrazem rezygnacji z udziału w działalności takiej placówki (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2017 r., II GSK 4795/16).
Spór w powołanej sprawie sprowadzał się do innego sposobu rozumienia podstawy uprawniającej do uzyskania dotacji. Jedna strona stała na stanowisku, że dotacja przysługuje na każdego ucznia, wychowanka lub przedszkolaka, jeżeli między placówką oświatową szeroko rozumianą a dzieckiem istnieje więź prawna, bez znaczenia jakie jest jej źródło (ustawa, umowa). Z kolei organy i Sąd I instancji uważają, że dla przyznania dotacji, zatem jej zgodnego z prawem wykorzystania, nie tyle istotny jest węzeł prawny ale faktyczne świadczenie spełniane w stosunku do dziecka, bo tylko ono daje podstawę do ubiegania się o dotację na podstawie ustawy o systemie oświaty.
NSA oceniając tak sformułowane stanowiska stwierdził, że pogląd organów i Sądu I instancji odpowiada prawu. Uzasadnieniem dla twierdzenia prezentowanego przez Sąd II instancji jest to, że na podstawie przepisów ustawy o systemie oświaty, a więc art. 90 ust. 2b w związku z art. 90 ust. 3d ustawy stanowiących, że dotacje do niepublicznych przedszkoli przysługują w prawem określonej wysokości na każdego ucznia, w związku z koniecznością dofinansowania realizacji zadań przedszkola w zakresie kształcenia, wychowywania i opieki, w tym profilaktyki społecznej. Dotacje takie mogą być wykorzystywane na pokrycie ściśle wskazanych wydatków.
Wykładnia obu przepisów prowadzi do wniosku, że termin każdy uczeń, o jakim stanowi art. 90 ust. 2b ustawy, musi być rozumiany jako podmiot, który faktycznie korzysta z usług realizowanych przez przedszkole. Taki wniosek wynika z treści art. 90 ust. 3d ustawy, który zadania finansowane dotacją określa jako kształcenie, wychowanie i opiekę. Te rodzaje aktywności placówki opiekuńczej wiążą się z faktycznym uczestnictwem dziecka w tego rodzaju działaniach. Dodać należy, że tylko faktyczne uczestnictwo w realizacji zadań przedszkola generuje niektóre wydatki określone w treści art. 90 ust. 3d ustawy, więc takie, które mogą być pokrywane z dotacji. Ten aspekt jest również istotny przy dokonywaniu wykładni pojęcia "każdy uczeń", do jakiego odsyła treść art. 90 ust. 2b ustawy.
Z tych też powodów przepisy ustawy uzależniają możliwość uzyskania dotacji od przedstawienia w określonym czasie planowanej liczby wychowanków (art. 90 ust. 2d, art. 90 ust. 2a i 3a ustawy.), a w wypadku kontroli poprawności wykorzystania dotacji możliwość kontroli list obecności uczniów z prawem do ich weryfikacji (np. art. 90 ust. 3f ustawy). Przedstawione regulacje prowadzą do wniosku, że pojęcie "każdego ucznia" z art. 90 ust. 2b ustawy musi być rozumiane w ten sposób, że jest nim dziecko, które na podstawie określonego tytułu prawnego korzysta z przedszkola, szkoły lub innej placówki wychowawczej, a więc faktycznie uczestniczy w realizacji jej zadań, a nieobecność w toku ich przebiegu nie jest wyrazem rezygnacji z udziału w działalności takiej placówki.
Źródło: CBOSA
