Dzisiejsza szkoła nie zajmuje się pojedynczym uczniem, ale sobą w zdobywaniu coraz wyższych miejsc w rankingach. Nie zajmuje się człowiekiem, bo nadal sporo czasu poświęca technologiom i dyskusjom o aplikacjach, programach komputerowych i nowoczesnych narzędziach. Nie zajmuje się uczniem, bo realizuje program i z tego jest rozliczana. Takie są główne tezy artykułu, który został opublikowany na portalu edunew.pl

Powszechna edukacja zaniedbuje człowieka, który swoją siłę czerpie z ducha kultury, uniwersalnych zasad i wartości. Szkoła jednego rozmiaru - dla każdego to samo, tak samo, w tym samym czasie - jest z siebie zadowolona, a gdy próbuje jej się wskazać prawdziwe wyzwania, twierdzi, że robi to od dawna.

Koncentrujemy się na aspekcie intelektualnym i fizycznym ucznia, a nie dbamy o rozwój jego sfery emocjonalnej i duchowej. Udane życie emocjonalne jest podstawą budowania relacji z innymi i równie ważne jak duchowość rozumiana jako poczucie sensu, refleksja nad własnym życiem. Duchowość to swoisty wyróżnik człowieka, którego istotą jest wzrost, rozwój i przemiana. To potężna siła dla samorealizacji, samodoskonalenia i rozwoju osobistego. Czy szkoła, czy w ogóle edukacja dba o człowieka w takim wymiarze? Czy zredukowała go jedynie do produktu usługi marketingowej, który należy przygotować do rynku pracy?

Coraz szersza jest rzesza tych, którzy nie mają już zaufania do publicznej edukacji, bo widzą, jak ginie w nich "człowiek troszczący się o swoje stawanie się i wrastanie w kulturę jako życiodajną glebę i strawę duchową". Dlatego tak wielu szuka nowych rozwiązań, które mogą edukację jednego rozmiaru zastąpić spersonalizowaną, uwzględniającą indywidualność, talent i jego naturalną potrzebę samorozwoju.

Autorem tych rozważań jest Witold Kołodziejczyk jest członkiem e-Redakcji Edunews.pl, ekspertem w Ośrodku Analitycznym Think Tank, twórcą innowacyjnej szkoły - Collegium Futurum w Słupsku. Pełny artykuł można znaleźć klikając TUTAJ.

Źródło: edunews.pl