Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przychylił się do poglądu, według którego ustalenie warunków zabudowy odnosi się do działki (działek) objętej wnioskiem jako całości, nie zaś jedynie tej jej części, która w wyniku realizacji inwestycji będzie faktycznie zabudowana lub w inny sposób zagospodarowana – co nie pozostaje bez wpływu na dokonywanie uzgodnień w zakresie zgodności warunków zabudowy z ustawą o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

WSA podkreślił, że niewątpliwie decyzja ustalająca warunki zabudowy przesądza jedynie, co do zasady, że na konkretnej działce gruntu wskazanej we wniosku jest możliwość realizacji wnioskowanego przedsięwzięcia (z określonymi jego parametrami) – nie określa natomiast dokładnie położenia inwestycji na działce. Zgodził się przy tym ze stanowiskiem NSA, według którego dopuszczenie orzekania o warunkach zabudowy na terenie obejmującym fragment działki ewidencyjnej skutkowałoby tym, iż przedmiot ewentualnych postępowań uzgodnieniowych byłby również ograniczony, co w konsekwencji mogłoby prowadzić do obchodzenia przez inwestorów ograniczeń np. związanych z ochroną gruntów rolnych i leśnych lub dotyczących wskaźników urbanistycznych – intensyfikacji zabudowy działek.

W konsekwencji Sąd stwierdził, że przy tak sformułowanym wniosku, jak w omawianej sprawie, tj. dotyczącym inwestycji przewidzianej do realizacji na fragmentach działek, organ uzgadniający w zakresie gruntów rolnych i leśnych zasadnie orzekł o odmowie uzgodnienia projektu decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy, skoro nie jest dopuszczalne ustalenie warunków zabudowy jedynie dla części działek objętych zamiarem zmiany zagospodarowania, a w okolicznościach sprawy nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2a ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 października 2020 r., II SA/Łd 516/20

Źródło: CBOSA