Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organ ewidencyjny prowadząc postępowanie administracyjne w przedmiocie aktualizacji ewidencji gruntów i budynków, nie jest władny do samodzielnej oceny prawidłowości dokumentów stanowiących podstawę wpisu do ewidencji. Powyższe orzeczenie zapadło w związku ze skargą kasacyjną wniesioną przez kuratora spadku nieobjętego po zmarłym, na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w przedmiocie odmowy aktualizacji danych ewidencyjnych.

NSA stwierdził, że ewidencja gruntów i budynków jest rejestrem obejmującym dane wynikające ze stosownej dokumentacji i podlegającym aktualizacji na podstawie dokumentów wyszczególnionych w art. 24 ust. 2a ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne takich jak np. odpisy ostatecznych decyzji administracyjnych czy też odpisy zgłoszeń dotyczących zmiany sposobu użytkowania budynku lub jego części. Oznacza to, że ma ona charakter wtórny w stosunku do tych dokumentów i nie tworzy stanu prawnego niezgodnego z dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu do ewidencji. Konsekwencją takiego stanu jest zakaz dokonywania zmian w ewidencji, które byłyby z nią niezgodne.

Zatem, jak zaznaczył NSA, w sytuacji, gdy nie zostały uprzednio przeprowadzone postępowania (np. stwierdzenia nieważności decyzji), których wyniki dałyby podstawy do zmiany wpisów dokonanych w ewidencji, a wnioskodawca nie przedstawił wraz z wnioskiem o aktualizację dokumentów wymienionych w przepisach prawa geodezyjnego i kartograficznego, brak jest podstaw do dokonania aktualizacji wpisów. Oznacza to, że wnioskodawca nie może kwestionować prawidłowości czy kompletności dokumentów stanowiących w przeszłości podstawę wpisów, aby doszło do wnioskowanej aktualizacji.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2022 r., syg. I OSK 865/21, Orzeczenie jest prawomocne.

Źródło: CBOSA