WSA: Art. 10 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w obowiązującym brzmieniu dopuszcza budowę farmy fotowoltaicznej o mocy do 1 MW na gruntach rolnych stanowiących użytki klas V, VI i nieużytki, niezależnie od tego, czy w studium, a następnie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały wyznaczone tereny pod OZE.

Odnosząc się do samego przebiegu postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy sąd wskazał, że niezasadnie samorządowe kolegium odwoławcze sformułowało wymóg wobec organu pierwszej instancji wyjaśnienia, jaka jest maksymalna moc Wp farmy i czy montaż maksymalnie do 5000 sztuk paneli fotowoltaicznych nie przekroczy maksymalnej mocy 1 MW.

W ocenie sądu sprawy ustalania warunków zabudowy są takimi sprawami, których przedmiot jest wyznaczany wnioskiem inwestora. Z wniosku skarżącej Spółki jednoznacznie wynika, że inwestycja ma polegać na montażu maksymalnie do 5000 sztuk paneli fotowoltaicznych o łącznej mocy maksymalnie do 1,0 MW i mocy jednostkowej modułu do 1500 W. Na etapie wydawania decyzji o warunkach zabudowy organ nie jest uprawniony do weryfikacji, czy nie zostanie przekroczona maksymalna moc 1 MW. Dopiero ustalenie, że nastąpiło przekroczenie tej mocy, będzie stanowiło podstawę do działania odpowiednich organów.

Wyrok WSA w Białymstoku z 11 marca 2022 r. sygn. II SA/Bk 98/22

Źródło: CBOSA