Lokal czy nieruchomość mogą być uznane za miejsce pobytu stałego wówczas, gdy stanowią centrum życiowe danej osoby. Rozumie się przez to uczynienie z takiego lokalu czy nieruchomości miejsca, w którym koncentrują się wszystkie istotne sprawy danej osoby - przebywanie, nocowanie, przyrządzanie posiłków, przyjmowanie gości.

W sytuacji, gdy lokal jest opuszczony i brak jest w nim sprzętów domowego użytku pozwalającego na normalne, codzienne funkcjonowanie nie do przyjęcia byłaby teza, że jest to miejsce, w którym koncentrują się wszystkie istotne sprawy życiowe. Nadmienić należy, że samo "odwiedzanie" lokalu, odbieranie korespondencji, czy też posiadanie w nim rzeczy, zbędnych na co dzień, nie jest równoznaczne z zamieszkiwaniem w danym miejscu z zamiarem stałego pobytu.

Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. akt: III SA/Gd 679/18