Za sprostowanie oczywistej omyłki nie można uznać w świetle art. 113 § 1 Kpa zmiany treści rozstrzygnięcia – tak wynika z niedawnego wyroku WSA w Lublinie.

Sąd rozpoznawał skargę na postanowienie SKO, w którym ten organ sprostował omyłkę we własnej decyzji w ten sposób, że na pierwszej stronie decyzji zamiast „uchylić w całości zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji”, postanowiło wpisać „utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję”.

WSA uchylił postanowienie SKO, bowiem przepis art. 113 § 1 Kpa (dotyczący sprostowania decyzji administracyjnej) odnosi się do takich wad decyzji, które charakteryzują się cechą oczywistości. Oznacza to, że ta cecha stanowi granicę dopuszczalności sprostowania w trybie art. 113 § Kpa, a zatem sprostowaniu podlega jedynie oczywiste przeoczenie, czy zastosowanie niewłaściwego słowa lub omyłka pisarska o charakterze elementarnym, które nie wpływają na treść i znaczenie prostowanego postanowienia. W tym zakresie przyjmuje się, że oczywistą omyłką mogą być w szczególności różnego rodzaju drobne błędy pisarskie, przeoczenia, czy zły dobór słów.

Sprostowanie przez SKO decyzji, o której mowa powyżej, zdaniem WSA prowadzi do zmiany merytorycznej tej decyzji. Nie można w takim wypadku uznać, w świetle art. 113 § 1 Kpa, za sprostowanie oczywistej omyłki zmianę treści rozstrzygnięcia. Pojęcie „oczywista omyłka” powinno być interpretowane w sposób ścisły, a nie rozszerzający. Sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej zawartej w decyzji nie może prowadzić do ingerencji w merytoryczną stronę decyzji, a zatem nie może prowadzić do zmiany lub uzupełnienia rozstrzygnięcia, co w omawianej sprawie uczyniło SKO.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 27.08.2024 r., sygn. akt III SA/Lu 321/24, orzeczenie nieprawomocne

Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl