Art. 22 u.s.p. daje dodatkową ochronę radnym. Wskazuje, iż rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady powiatu, której radny jest członkiem. Rada powiatu ma odmówić zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeśli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. WSA w Gliwicach orzekł, iż wskazanie na motywy polityczne, nie jest wystarczające do przyjęcia przesłanek z art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym.
W przedmiotowej sprawie strona wystąpiła do Rady Powiatu o wyrażenie zgody na zmianę stosunków pracy i płacy jej pracownika, będącego radnym tej jst. We wniosku wskazano, że wymieniony pracownik zatrudniony jest na stanowisku Zastępcy Dyrektora Regionalnej Sieci ds. Sieci i Operacji w Regionie Sieci. Przyczyną wypowiedzenia warunków o pracę jest optymalizacja struktury sprzedażowej. Ocena przydatności zawodowej wykazała generowanie przez Zastępcę jednego z najniższych wyników w grupie wspólnie ocenianych pracowników, zajmujących stanowiska pracy odpowiadające jego stanowisku lub stanowiska podobne. Podstawą wypowiedzenia nie były zdarzenia związane z wykonywaniem pracy przez pracownika mandatu radnego. We wniosku przedstawiono także nowe warunki pracy i płacy tego pracownika.
Rada Powiatu wyraziła zgodę na wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy i płacy radnego. Dokonała w uzasadnieniu uchwały oceny wniosku i uznała, że okoliczności wskazane przez pracodawcę nie są związane z wykonywaniem przez radnego mandatu i dlatego wyraziła przedmiotową zgodę.
Skarżący wniósł do WSA o stwierdzenie nieważności uchwały, zarzucając jej naruszenie art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, a także art. 2 i 7 Konstytucji.
Motywując skargę wskazał, że Rada nie zaznajomiła się z rzeczywistymi merytorycznymi podstawami wniosku, przy czym skarżący takich innych podstaw nie przytoczył, odwołując się jedynie do treści wezwania do usunięcia naruszenia prawa, w którym powołał się na swoją przynależność do jednej z partii politycznej, co jego zdaniem miało wpływ na wynik sprawy. Zarzucił także, że nie zagwarantowano mu prawa do obrony, przy czym doszło do naruszenia regulaminu pracy Rady, zgodnie z którym projekty uchwał winny być opiniowane przez właściwe Komisje Rady, co w danym przypadku nie nastąpiło.
Powiat postulował o oddalenie skargi. Wskazał, że decyzja pracodawcy nie była motywowana pobudkami politycznymi, a nadto – norma wywiedziona z art. 22 ust. 2 u.s.p. dotyczy wyłącznie zgody na rozwiązanie stosunku pracy, a nie zmiany warunków pracy i płacy.
WSA uznał skargę za bezzasadną. Zaznaczył na wstępie jednak, że poza sporem pozostawało między stronami, że wniosek pracodawcy o zgodę na zmianę warunków pracy i płacy radnego należało rozpatrzeć w oparciu o przepis art. 22 ust. 2 u.sp., który nominalnie mówi tylko o zgodzie na rozwiązanie stosunku pracy. Rozciągnięcie tej normy na przypadki wypowiedzenia zmieniającego jest w orzecznictwie powszechnie akceptowane. Uzasadnia to m.in. treść przepisu art. 42 par. 3 Kodeksu pracy, zgodnie z którym odmowa przyjęcia przez pracownika nowych warunków powoduje rozwiązanie umowy o pracę, a więc skutek tożsamy z objętym wprost art. 22 ust. 2 u.s.p.
Odnosząc się do kluczowej treści sprawy Sąd zauważył, że na sesji Rady Powiatu, podczas której zapadła omawiana uchwała, skarżący nie wskazał na takie zdarzenia, a jedynie ogólnikowo dopatrzył się podjętego w jego zakładzie pracy ataku na jego osobę na skutek zmian natury politycznej. W piśmie oznaczonym jako "wezwanie do usunięcia naruszenia prawa" odniósł do swojej przynależności partyjnej, a nie do działania radnego. Nie są to tymczasem tożsame sfery działania, skoro można być bezpartyjnym, albo też członkiem partii politycznej bez zaangażowania samorządowego. Dlatego też wskazane motywy polityczne nie są wystarczające do przyjęcia przesłanek z art. 22 ust. 2 u.s.p. Twierdzenia skarżącego miały charakter ogólnikowy. Nie potrafił przytoczyć konkretnych okoliczności i wskazać zdarzenia, które stanowiło faktyczna podstawę zmiany warunków pracy i płacy.
Ponadto w zakładzie pracy przeprowadzono ocenę przydatności zawodowej skarżącego pod kątem kompetencji takich jak: umiejętność pracy w grupie, motywowania, czy delegowania uprawnień. Wniosek pracodawcy bazował właśnie na takiej ocenie. Skarżący także miał możliwość obrony swoich racji na posiedzeniu Rady Powiatu, jednak nie skorzystał skutecznie z tej opcji.
Dodatkowo zawarty postulat w regulaminie pracy Rady Powiatu dotyczący opiniowania uchwał przez komisje Rady nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego. Tym bardziej nie stanowi on naruszenia prawa, w sytuacji gdy skarżącemu zagwarantowano wypowiedzenie się na sesji Rady. Skarżący przedstawił wyłącznie gołosłowne i ogólnikowe zarzuty, mające jedynie podważyć legalność zaskarżonej uchwały. Wskazanie na motywy polityczne nie są wystarczające do przyjęcia przesłanek z art. 22 ust. 2 u.s.p. Wobec tego skargę Sąd oddalił.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 listopada 2017 r. IV SA/Gl 465/17
