W postępowaniu w sprawie istotnego odstępstwa od ustaleń i warunków określonych w pozwoleniu na budowę podjęcie przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie stanowi zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 Kodeksu postepowania budowlanego, uzasadniającego zawieszenie na tej podstawie postępowania przed organem nadzoru budowlanego (Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2012 r., II OSK 2347/10)
Przez zagadnienie wstępne, o którym mowa w art. 97 § 1 pkt 4 Kpa, należy rozumieć sytuacje, w których wydanie przed właściwym organem administracyjnym orzeczenia merytorycznego kończącego postępowanie uzależnione jest od rozstrzygnięcia powstałej kwestii prejudycjalnej przed innym organem lub sądem. Przy czym pomiędzy takim orzeczeniem a rozstrzygnięciem sprawy nie może występować jedynie związek pośredni, potencjalny, lecz musi to być związek bezpośredni, a brak rozstrzygnięcia powstałego zagadnienia prawnego w oddzielnym postępowaniu przed właściwym organem lub sądem stanowi przeszkodę do merytorycznego załatwienia sprawy.
Każdorazowo właściwy organ administracyjny zobowiązany jest ocenić, czy powstałe w toku prowadzonego postępowania zdarzenie prawne stanowi zagadnienie wstępne pozostające w bezpośrednim związku przyczynowym z wynikiem tego postępowania.
Plan miejscowy ustalający m. in. przeznaczenie tego terenu oraz określający dopuszczalny sposób jego zagospodarowania jest aktem prawa miejscowego (art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), a zatem źródłem powszechnie obowiązującego prawa na obszarze działania organu, który go ustanowił (art. 87 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej). Organ nadzoru budowlanego w postępowaniu legalizacyjnym powinien ustalić planistyczne przeznaczenie tego terenu według przepisów o planowaniu przestrzennym obowiązujących w dacie rozstrzygania sprawy, a więc również w oparciu o obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, po stwierdzeniu istotnego odstępstwa, podstawowym zagadnieniem wymagającym rozstrzygnięcia jest kwestia, czy istnieje możliwość doprowadzenia wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, a więc także z przepisami o planowaniu przestrzennym obowiązującymi w chwili orzekania.
Wszczęcie procedury planistycznej w trybie i na zasadach określonych w przepisach ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie stanowi bowiem kwestii prejudycjalnej, uniemożliwiającej rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji w postępowaniu naprawczym. Należy stwierdzić, że uchwała w sprawie przystąpienia do sporządzania zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest zdarzeniem nieprzesądzającym o przyszłym ustaleniu przeznaczenia terenu oraz określeniu sposobów jego zagospodarowania. Nie ma więc znaczenia, na jakim etapie znajduje się procedura planistyczna oraz jaki jest przewidziany kierunek tych zmian. Już w wyroku z dnia 24 września 1987 r., IV SA 502/87 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że możliwość zmiany przeznaczenia terenu w opracowywanym nowym planie zagospodarowania przestrzennego nie stanowi przesłanki zawieszenia na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa postępowania w sprawie o wydanie pozwolenia na budowę i to niezależnie od tego, w jakim stadium opracowania znajduje się nowy plan, gdyż uchwalenie nowego planu miejscowego nie rozstrzyga zagadnienia wstępnego w rozumieniu powołanego przepisu.
Podzielając ten pogląd należy przyjąć jak na wstępie.
Źródło: Orzecznictwo NSA
