"Konwent Powiatów Województwa Świętokrzyskiego z niepokojem obserwuje brak skutecznych działań mających na celu przedłużenie obowiązywania zapisu w art. 9 pkt 2a l Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( tekst jednolity Dz. U. z 2008 Nr 69 poz. 415 z późn. zm.) – w sprawie finansowania kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne pracowników powiatowych urzędów pracy, który obowiązuje do 31.12.2013 r." - czytamy w Stanowisku przyjętym przez ten organ.
Zdaniem Starostów z województwa świętokrzyskiego: "Brak powyższych zapisów spowoduje konieczność przejęcia tego finansowania przez samorządy powiatowe, które w obecnych uwarunkowaniach finansowych nie są i nie będą w stanie ponieść tych dodatkowych kosztów".
"Następstwem tego będzie niewątpliwie redukcja zatrudnia pracowników Urzędów Pracy (w szczególności pracowników na kluczowych stanowiskach) co skutkować będzie pogorszeniem poziomu i jakości obsługi klientów oraz wpłynie na obniżenie zdolności do pozyskiwania dodatkowych środków. Zmniejszenie zatrudnienia ograniczy w związku z tym działalność Urzędów do wykonywania tylko niezbędnych czynności administracyjnych, a nie działań aktywizujących" - dodają samorządowcy.
W świetle powyższego Starostowie apelują o wprowadzenie stosownych zapisów ww. Ustawy z okresem obowiązywania od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2020 r. jako obligatoryjnej formy pomocy urzędom pracy finansowania kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne pracowników powiatowych urzędów pracy a równocześnie o ustalenie jako dodatkowych zasad dofinansowanie urzędów pracy za np. znaczący udział w realizacji różnych projektów finansowanych z innych źródeł.
W uzasadnieniu czytamy: "W okresie lat 2000 – 2003 środki na finansowanie działalności powiatowych urzędów określane były przez Sejm RP i ujmowane w budżetach wojewodów, którzy dokonywali ich podziału na samorządy powiatowe.
W latach 2004 – 2005 zgodnie z ustawą z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego ( Dz. U Nr 203 poz. 1966) środki na finansowanie kosztów działalności powiatowych urzędów pracy były pokrywane z dochodów własnych powiatów.
W obydwu opisanych okresach przydzielane środki na funkcjonowanie powiatowych urzędów pracy w tym na finansowanie kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie pracowników na tzw. stanowiskach kluczowych były niewystarczające i stąd też urzędy pracy posiłkowały się uzupełniając zatrudnienie w ramach organizacji robót publicznych i prac interwencyjnych. Ze względu na możliwość większej refundacji w zdecydowanej większości stosowna była forma robót publicznych. Z uwagi jednak na to, ze umowa o prace w ramach robót publicznych z 1 – ną osobą mogła być zawarta na okres do 6 – ciu miesięcy występowały utrudnienia w ponownym zawieraniu umów tj. rejestracji tych osób jako bezrobotne po zakończeniu każdej umowy, dokonywania kolejno następujących po sobie wyrejestrowaniach i zgłaszaniu do ubezpieczeń oraz występowały trudności w kwestii wykorzystania urlopów wypoczynkowych w danym okresie obowiązywania okresowej umowy o prace.
Nie bez znaczenia był też fakt iż istniała możliwość refundacji w ramach organizowanych robót publicznych tylko do 50% przeciętnego wynagrodzenia a w rejestrach bezrobotnych nie było osób posiadających merytoryczne przygotowanie do pracy w urzędach pracy.
W związku z tym przyjęty od 2006 r. system odpisu 7% z Funduszu Pracy środków na finansowanie kosztów wynagrodzenia i składek ubezpieczenia społecznego pracowników wydaje się jako optymalny, przy czym wobec znacznego zmniejszenia w latach 2011, 2012 środków Funduszu Pracy na aktywizacje bezrobotnych od których liczony jest 7 - mio procentowy odpis należałoby uzupełnić ustalony na tej podstawie limit doliczając np. uzyskane przez urzędy pracy środki na realizacje programów specjalnych czy też realizacje innych projektów z POKL wspierających aktywizacje bezrobotnych."
