Decydując się na wprowadzenie bonifikat przy sprzedaży określonych nieruchomości gminnych, obowiązkiem rady gminy jest wskazanie kryteriów warunkujących przyznanie bonifikaty przez organ gospodarujący gminnym zasobem nieruchomości.

Ustawodawca pozostawił organowi uchwałodawczemu swobodę w określeniu kryteriów warunkujących przyznanie bonifikaty, ale nałożył obowiązek stworzenia przejrzystych zasad stosowania bonifikaty.

Taka przejrzystość jest konieczna zwłaszcza w sytuacji ustalenia stawek procentowych bonifikaty w sposób „widełkowy”. Brak wskazania jakichkolwiek kryteriów wyboru konkretnej stawki procentowej upustu cenowego, możliwego do przyjęcia przez organ wykonawczy gminy, przyzwala mu na dowolność wyboru konkretnej stawki upustu cenowego.

Kwestionowana uchwała naruszyła podstawę prawną jej podjęcia, wskazaną art. 68 ust. 1 "b" ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przepis powyższy został dodany do ww. ustawy na mocy ustawy z dnia 5 listopada 2009r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz zmianie niektórych innych z mocą obowiązującą od 7 stycznia 2010r. Na mocy przepisu uległ zmianie tryb udzielania bonifikat od ceny sprzedaży nieruchomości gminnych. Zasadę wyrażania przez radę gminy indywidualnej zgody na udzielenie bonifikaty cenowej przy sprzedaży konkretnych nieruchomości gminnych na cele wymienione w ustępie 1 art. 68 ustawy, zastąpiła reguła podjęcia uchwały zbiorowej, która może przybrać kształt przepisu prawa miejscowego lub odnosić się do indywidualnych nieruchomości. Z art. 68 ust. 1 "b" ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że rada gminy nie wyraża już zgody indywidualnej na udzielenie bonifikaty ale określa warunki udzielenia bonifikaty i wysokość stawek procentowych bonifikaty.

II SA/Bk 281/16 - Wyrok WSA w Białymstoku

Źródło: CBOSA