Ruch „Więcej niż energia” za utrzymaniem poprawki prosumenckiej. Rozdzielenie systemu taryf gwarantowanych od tzw. net-meteringu, szerzy dostęp do systemu wsparcia, obiektywna wartość stawek taryf gwarantowanych to postulaty nowelizacji ustawy o OZE przedstawione przez ruch „Więcej niż energia”.

Ruch jest koalicją 140 samorządów, placówek naukowych oraz organizacji społecznych i branżowych popierających rozwój odnawialnych źródeł energii (OZE) oraz podnoszenie efektywności energetycznej. Jego członkiem jest m.in. Związek Powiatów Polskich.

„Więcej niż energia” stoi na stanowisku, że przyjęta w ubiegłym roku tzw. poprawka prosumencka, która wprowadziła do ustawy mechanizm taryf gwarantowanych dla najmniejszych, przydomowych mikroelektrowni, to rozsądny i solidny fundament dla budowy energetyki obywatelskiej w Polsce. Poprawka stanowiła wyraz społecznego konsensusu i została przyjęta przez Sejm ponad partyjnymi podziałami.

Ruch przyznaje, że przepisy składające się na poprawkę prosumencką wymagają korekt legislacyjnych, jednak zmiany powinny ograniczać się do doprecyzowywania zasad funkcjonowania systemu wsparcia, tak aby stał się on pewny, przejrzysty, zapewniał możliwość szerokiego zaangażowania obywateli (również tych mniej zamożnych) we współtworzenie systemu energetycznego, a także był zoptymalizowany pod względem ekonomicznym (zarówno po stronie wytwórców, obywateli, jak i państwa).

Ruch „Więcej niż energia” postuluje wprowadzenie następujących zmian w ustawie o OZE :

• Niezbędne jest rozdzielenie systemu taryf gwarantowanych od tzw. net-meteringu. Mechanizm taryf gwarantowanych powinien zostać całościowo uregulowany w odrębnym, nowo dodanym artykule ustawy o OZE. Pozwoli to usunąć kluczowe wątpliwości interpretacyjne i doprecyzować zasady rozliczeń pomiędzy prosumentami a przedsiębiorstwami energetycznymi. Taryfy gwarantowane powinny przysługiwać za całość energii wprowadzonej do sieci. Jest to sprawiedliwe i uzasadnione ekonomicznie rozwiązanie, które sprawdziło się w wielu innych krajach.
• Dostęp do systemu wsparcia powinny uzyskać wszystkie podmioty, które chcą się włączyć w transformację energetyczną kraju, tj. nie tylko osoby fizyczne oraz przedsiębiorcy, ale także jednostki, które w myśl obowiązujących regulacji nie prowadzą lub nie mogą prowadzić działalności w zakresie wytwarzania energii (w szczególności podmioty samorządowe, takie jak szkoły lub szpitale, albo organizacje społeczne).
• Wartości stawek taryf gwarantowanych muszą opierać się na obiektywnych oraz transparentnych kryteriach, które w możliwie najbardziej precyzyjny sposób oddawałyby aktualną sytuację rynkową, w tym realne koszty kapitału. Stawki te powinny zatem być obliczane na podstawie faktycznego kosztu wytwarzania jednostki energii w danej mikroinstalacji (tzw. LCOE). Takie rozwiązanie gwarantowałoby zwrot kosztów poniesionej inwestycji w okresie trwania wsparcia, wykluczając jednocześnie możliwość uzyskania nieuzasadnionych przychodów. Zapewniona zostałaby również optymalizacja kosztów funkcjonowania całego systemu.

Energetyka obywatelska to wytwarzanie i dzielenie się energią oraz efektywność energetyczna rozwijana m.in. dzięki inteligentnemu i innowacyjnemu zarządzaniu energią poprzez dostęp do  informacji o jej wytwarzaniu i zużyciu. Rozwój energetyki obywatelskiej pozwoli osiągnąć szereg korzyści społecznych, gospodarczych, środowiskowych czy technologicznych. Najważniejsze z nich to podniesienie konkurencyjności w wielu sektorach (energetyce, rolnictwie, telekomunikacji, informatyce czy budownictwie), pobudzenie przedsiębiorczości oraz rozwój sektora małych i średnich polskich przedsiębiorstw, utworzenie tysięcy nowych miejsc pracy, rozwój obszarów wiejskich oraz dywersyfikacja dochodów w rolnictwie, szeroko rozumiana poprawa stanu środowiska naturalnego (zwłaszcza jakości powietrza) oraz wzmocnienie bezpieczeństwa energetycznego poprzez wykorzystywanie lokalnie dostępnych zasobów i poprawę jakości dostarczanej energii.

Apel został 11 marca br. przekazany ministrowi energii.