Jeżeli organ udostępnił informację po wniesieniu skargi do WSA, to nie jest możliwe zobowiązanie go do ponownego jej udzielenia, co skutkuje bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego - WSA w Gliwicach (wyroku z dnia 20 lipca 2015 roku sygn. akt: IV SAB/Gl 47/15).
Stan faktyczny
Skarżąca przesłała pocztą elektroniczną do Centrum Kultury wniosek o udostępnienie informacji publicznej, tj. treści wniosku o dofinansowanie z funduszy europejskich jednego z projektów wraz z załącznikami oraz umowy na dofinansowanie. Organ odpowiedział, że wniosek o dofinansowanie nie jest dokumentem urzędowym, gdyż nie pochodzi od urzędu, lecz od beneficjenta, który uzyskał dofinansowanie projektu. Informacje zawarte we wniosku są własnością intelektualną beneficjenta, posiadają cechy oryginalności i są utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem podlegają ochronie wynikającej z ustawy i nie są informacją publiczną. Dane dotyczące projektów wyłonionych w drodze konkursów są publikowane na stronie internetowej (której adres w piśmie tym podano), gdzie można zapoznać się z wynikami konkursów oraz kwotą udzielonego finansowania.
Strona skierowała skargę na bezczynność Dyrektora Centrum Kultury do WSA. Dwa tygodnie po wniesieniu skargi organ udostępnił informację.
Stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Sąd stwierdził, że Centrum Kultury jest samorządową instytucją kultury, posiadającą osobowość prawną, realizującą zadania publiczne w zakresie szeroko rozumianego upowszechniania kultury, działającą na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Organizatorem tej instytucji kultury jest Miasto, jako podmiot zobowiązany do prowadzenia działalności kulturalnej będącej zadaniem własnym gminy. W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że Centrum Kultury, jako osoba prawna samorządu terytorialnego wykonująca zadania publiczne i finansowana ze środków publicznych, mieści się w zakresie podmiotowym stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej. W związku z tym Dyrektor Centrum Kultury, jako organ samorządowej osoby prawnej, jest ustawowo zobowiązany do działania w sposób określony w ustawie o dostępie do informacji publicznej.
Sąd uznał, że informacje o udostępnienie których zwróciła się skarżąca stanowią informację publiczną w rozumieniu przepisów tej ustawy. Skoro wniosek o dofinansowanie z funduszy europejskich wraz z załącznikami ma być realizowany przez samorządową instytucję kultury w ramach zadań związanych z prowadzeniem działalności kulturalnej w sposób określony w umowie o dofinansowanie, z wykorzystaniem środków publicznych, to dokumenty wytworzone przez tą jednostkę w celu otrzymania dofinansowania, a także zawarta w tym zakresie umowa, stanowią informację o sprawach publicznych.
W związku z powyższym, organ powinien dokonać bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Wniosek skarżącej do dnia złożenia skargi nie został załatwiony w wymieniony wyżej sposób. Dyrektor Centrum Kultury dopuścił się więc bezczynności, bowiem bezczynność organu zachodzi bowiem nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku niedokonania czynności lub odmowy wydania aktu, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga podjęcia czynności lub wydania danego aktu.
Z uwagi na fakt, że organ udostępnił informację po wniesieniu skargi, nie jest możliwe zobowiązanie go do ponownego jej udzielenia, co skutkuje bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego. Nie istnieje bowiem w chwili orzekania przez Sąd przedmiot zaskarżenia - bezczynność organu, a więc przestała istnieć sprawa sądowoadministracyjna.
Ponadto Sąd stwierdził, że bezczynność organu nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ organ w terminie ustawowym udzielił na wniosek skarżącej odpowiedzi, aczkolwiek błędnej. Natomiast w dacie przekazania skargi wraz z odpowiedzią na skargę Sądowi udostępniono żądaną informację w sposób i w formie wskazany we wniosku.
W ocenie WSA nie było podstaw do oceny, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Żródło: CBOSA
