Doręczenie postanowienia (decyzji) do rąk adresata w formie papierowej, pomimo wniosku o doręczanie korespondencji za pomocą środków komunikacji elektronicznej, które nie prowadzi do ograniczenia praw strony w zakresie ochrony jej interesów, nie stanowi naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy – taką tezę sformułował Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 kwietnia 2015 roku wydanym w sprawie o sygn. akt: I SA/Bk 252/15. I choć na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się być zrozumiałe, skutki tego wyroku mogą być dużo dalej idące.
Stan faktyczny
Wójt wydał postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej określającej wysokość podatku od nieruchomości należnego od Spółki na podstawie art. 239a i art. art. 239b § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej. Organ wysłał postanowienie pocztą i zostało ono odebrane. Pełnomocnik Spółki złożył zażalenie, wskazując, że postanowienie to nie zostało doręczone, ponieważ skarżąca Spółka wniosła o doręczenie korespondencji w przedmiotowym postępowaniu podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji, wskazując że podniesione zarzuty okazały się nieuzasadnione, bowiem pełnomocnik skarżącej Spółki, jako adres skrzynki podawczej e-PUAP wskazał adres prywatny, dlatego też zarówno decyzja i postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji zostało wysłane pocztą.
Na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącej Spółki wywiódł skargę do WSA w Białymstoku.
Rozstrzygnięcie WSA – jednak uchybienie organu
WSA stwierdził, że błędne jest stanowisko skarżącej Spółki, jakoby postanowienie organu I instancji dotyczące nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nie weszło do obrotu prawnego, gdyż nie zostało prawidłowo doręczone Spółce.
Stosownie do art. 144a § 1 Ordynacji podatkowej, doręczenie pism następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną, jeżeli strona spełni jeden z następujących warunków: - złoży podanie w formie dokumentu elektronicznego przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu podatkowego lub portal podatkowy; - wniesie o doręczenie za pomocą środków komunikacji elektronicznej i wskaże organowi podatkowemu adres elektroniczny; - wyrazi zgodę na doręczanie pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej i wskaże organowi podatkowemu adres elektroniczny. W niniejszej sprawie Spółka wystąpiła z wnioskiem o doręczanie jej korespondencji za pomocą środków komunikacji elektronicznej i wskazała organowi podatkowemu adres elektroniczny e-PUAP. Zgodnie z orzeczeniem WSA, doręczenie przez organ I instancji za pośrednictwem operatora pocztowego, zarówno decyzji określającej jak i postanowienia o nadaniu tejże decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, mimo złożenia przez skarżącą Spółkę wniosku o doręczanie jej korespondencji w drodze elektronicznej, stanowi naruszenie art. 144a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Skoro strona postępowania wystąpiła z wnioskiem o doręczanie jej pism za pośrednictwem platformy e-PUAP, sama okoliczność, iż wskazany adres była adresem prywatnym, nie może stanowić uzasadnionej odmowy doręczenia pism w ten sposób.
Jednocześnie Sąd wskazał, że uchybienie organu I instancji nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy, gdyż skarżąca Spółka nie została pozbawiona możliwości podjęcia działań w celu zrealizowania przysługujących jej prawa do obrony zajętego stanowiska, czemu dała wyraz w złożonym zażaleniu, po uprzednim otrzymaniu postanowienia w formie tradycyjnej – drogą papierową za pośrednictwem operatora pocztowego. WSA zaznaczył, że jeżeli doręczenie decyzji (postanowienia) nastąpiło do rąk adresata (pełnomocnika strony jak w niniejszej sprawie), choćby w formie papierowej, to nie można powiedzieć, że nie doszło do skutecznego doręczenia takiego pisma w jeden ze sposobów przewidzianych w ordynacji podatkowej. Tak doręczona decyzja (postanowienie) wchodzi do obrotu prawnego, bowiem strona miała możliwość zapoznania się z jej treścią.
A zatem stwierdzić należy, że samo doręczenie decyzji/postanowienia przez pocztę w sytuacji gdy strona wnosi o doręczenie drogą elektroniczną jest naruszeniem postępowania mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Najistotniejszą kwestią, decydującą o treści rozstrzygnięcia WSA, okazało się być odebranie przez stronę decyzji w formie papierowej i faktyczne zapoznanie się z jej treścią. Można zatem pokusić się o stwierdzeniem że gdyby strona nie odebrała decyzji, rozstrzygnięcie Sądu zapewne byłoby zgoła odmienne.
Źródło: NSA
